Ne Acı Şiiri - Şeref Burakgazi

Ne güzel sensizdim, seni tanımadan önce.
Bu kadar aşina değildim yürek yakan gözlere.
Ne işi vardı gözlerinin, Gönül deryamın derinliğinde.
Yoksa sığınacak bir gölge mi arıyordun kendine?
Söyle,
Ne anlatılabilirim, biten bir sevdanın ardından?
Ne güzeldi Seni gördüğüm o ilk gün,
Sanki doğum günümdü. Bırakıp gittiğin gün ise,
Kıyametin koptuğunu gördüğüm gündü.

Ne hoş hayallerdi, Seninle mutlu olduğum o günler.
Zamanın nasıl geçtiğini hiç bilmezdim.
Bu sevdanın Bu kadar canımı yakacağını bilseydim,
İnan bana seni sevmezdim.

Huzur duyduğum bir şey vardı içimde:
Sen olmayınca, yabancı kalmışım her şeye.
Hayata nefret ettirerek;
Küstürdün beni, seninle yaşanan bu şehre.

Ne çabuk unuttuk, birlikte yaşadığımız
Hayatın inanılmaz güzelliklerini.
Gözlerimde saklı o güzel bakışların ki
Hatırladıkça, Nemlendiriyor gözlerimi.

Ne yazık ki Yaşanan anılar ve yaşattığın acılar,
Yaprak yaprak olup Gönlümden koparken,
Birer birer acıtıyor içimi.

Sende pişmansın belki, Dönmek istesen ne değişir ki…
Bir gün hatırlarsan: Ne yapıyor diye, sakın beni düşünme.
Sadece o an için kendini koy benim yerime
Kulak ver yüreğine.
Duyacağın ses: yazık oldu boşa geçen bir ömre

İşte o zaman yaşattıklarım vebaldir deyip,
Yaşamaktan utanç duyar; Ecelin gelmeden,
Kendi isteğinle vedasız gitmek isterdin ölüme!
071009
Şeref BURAKGAZİ