MASAL
Neslihan Alpaslan’a
İnsanlar hala;
Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde
Diye masalları başlatırlarmış…
' sana söylediğim bütün sözcüklerin
pencerelerini kapat üşümesin.'
Sen bir insanı eşinden ayırdın gülüm
Kim kesebilirki senin cezanı
dokunuyorum sana, dokunuyor muyum
ve birden dönüşüyoruz
sen çok eski bir haline
sözlerinden de uzak
ben kalakalıyorum öylece
ve o kıyıda buluşacakken birbirimizle
çapraz duruslara tavsiye oldum
kapkara gözlüklere
klişe masklar öğrendim tiyatoracılardan
ellerimi yine tutamadım
hangi sehir ayaklarımın altında ölmezki
ben öldürürken arrtırmayın kentleri
Nazan'a
almışım kendimi dünyanın dışına
koltuk altımda batan bir güneş
kargadan kavgalar yapıyorum
çınarların üzerinde
bulutlar asma tavanımın
Seni özlediğimi söylerken yalan söylemiştim
Ben senin gözlerinden yansıyan gölge
Sözlerinden dökülendim
Soğukta yağmur altında bırakılan da bendim
Çaresiz seni sevdiğimi söyledim
Çünkü ben sende idim.
Dün yaşanmadı
Dün yaşanmadı
Diyordu adamın biri
Dünü aradan çekmişler
Blok gibi çöktü üzerimize
Duymadınızmı gürültüsünü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!