Gezer kara dağlarda
Aklı bir şeyde
Ne bilsin aklı çoban
Olmakta bir bulut gibi
Dolanır dağ,taş,küçük çoban
Çocuklar dünyanın en tatlı canlı varlıklarıdır,
Onlar dünyaya en saf an temiz haliyle bakarlar
Dünyanın neresi safsa?
Onlar görüyor işte.
Büyüdüklerinde görürüler dünyanın kaç bucak olduğunu
Aslında bende de suç var.
Benim aklımda başımda mı ki?
Ne bilirim ki ben...
Ben ne yapsam,aklım başıma gelmez ki...
Benim aklımda ne var ki?
Ben de olsam ne yapabilirdim ki?
Aklım başımda değil ki
Ben sokaklarda büyüdüm,
Kendimi şiire adadım
Küçüklüğümde,
Güneşi Allah çekerdi
O ulu dağların arasından
Şimdi teknoloji gelişmiş
kurbağa gecelerinden
usul usul sızarken
balici çocuklardan kaçışım
tokatlıyor beni
diş etlerimden sizlere dönüyorum..
Çocukluğumun ulaşılmaz dağlar uzaklığında
Yüksek kayalıklar,yalçın yarlar
Hep ardında deniz varmışçasına
Uğulduyan çam ağaçları vardı...
Neydi o dağların ardında var olan şey
HAFTANIN GÜNLERİ
Cumadır haftanın ilk günü Cuma çocuktur
Cumartesi anneleri
Pazar babaları
pazartesi Devlet Babaları...
salı Memurları
Ölü doğan çocuklar anısına
Kızılderili gibiyim kardeşim
Gözlerinin sıcaklığından anlıyorum
Az önce uzaklaşıp gidenleri
Saçlarının bilgelerini ayırıyorum tek tek
Geldiğin yolların patikalarını sızdırıyorsun bakışlarında
Mezarlığa yakın bir mezrada
Kış gecesi elektrikler kesik
Devlet memuru elde değil mahmur
Gerillalarda kesmiş yolları
Salmış rüzgarı ve gökgürültüsünü
Yoksun bir yer burası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!