Nazlı Arman Şiirleri - Şair Nazlı Arman

İşte yine ben,,yine yüreğim dopdolu
Gitmek istiyorum kendimden
Hani bazen gitmek gerekir

Şimdi ben o gitmelerdeyim

Çığlık çığlığa düşüyordu
Yüzüme gözyaşlarım
Ciğerimin canı çok yanıyordu,
Bir yakınımı kaybettiğimde
Ya da birileri bir yakınını yitirdiğinde
Bende de bir çok şeyler yiter gider

İçim dökülürken yitmişliğinde
Sustum
Susarak konuştum
Sığındım ihanet kokan ellerine
Fırtınalarımla
Bıraksaydım kelimeleri

Uykum elimden çekiyor
Hadi kalk diyor
Gözlerim ayak diretiyor

Yatak
Serdim
Yüreğine
Türkülerle
Ninni
Söyledim

Şu / Kendimle / Bile / Ne / Çok / Kalabalığım

Eylül
İşte
Öylece gidiyor
Daha oturup dertleşemedik bile
Bunu da yaptı ya
Sararttı soldurdu

Gece içimde kördüğüm
Bulutların maskesi düşmüş
Ay ortaya çıkmış
Yıldızlarda ise bir telaş
Yakamozlar çok yalnız
Asi dalgalar isyanda

Bugun kendimden el cekiyorum
Biraktim kendimi kendi haline
Otursun yalnızlığıyla
Beş taş oynasın

Kokum
Tadım
Duyum
Görecelim
Dokum
Tutkum