Nazlı Arman Şiirleri - Şair Nazlı Arman

Sen öğretmedin
Ağlamayı
Gözlerime
Doğarken ezber etmiştim

Ankara Gibiyim
Biraz Sisli
Biraz Gri
Biraz Resmi
Biraz Samimi

Yüreğimde
Müthiş bir
Akustik var
Duygulardan
Harika tınılar çıkıyor
Galiba

Yalnızlıklarımızı
Tokuşturalım
Adını
AŞK
Koyalım

Bazen öyle susuyorum ki
Sensizliğinde
Hep içiyorsam da
Yine de
Yokluğuna kana kana
Susuyorum

Belki de ben
Baştan sona yanlışım
Ya kaçırdım ben
Doğru neydi

Şöyle
Şuracıkta
Gözlerimizin kıyısında
Oturamazmıyız seninle
Belkide doğrulturduk
Aşkımızın belini

Ay'ın / Işıklarını / Arada / Kapatsalar
Gölgen / Geziniyor / Aydınlığında
Sonra da / Fatura / Gözlerime / Kesiliyor

Bu akşam
Sensizlikten
Kaskatı kesildim
Ay bile
Simsiyah

Baktın havada
Aşk kokusu var
Maskeni tak zehirlenme