Nazlı Arman Şiirleri - Şair Nazlı Arman

Ne çok Sen'di
Ayrılığın esmer'e çalan rengi

Şu gönlümde herkes
Başrol oynadıda
Bir ben fügürandım

Geceleri
Beynimde dolaşmandan yoruldum
Doğunca gün
Gel birazda
Yüreğime oturda
Kafam rahat etsin

Gece sükuta geçtiğinde başlar
Benim
Avazı çıkana kadar bağıran
Sessiz
Yangınlarım

Seni Hissetmediğim kadar öldüm
Sevdiğim kadar yaşadım

Ne çok da büyüdü aramızdaki yalnızlık
Babilin asma köprülerini kursan
Yinede aşamazdık

Geriye sar her ne yaşandıysa kötü,
Yaşayarak onurlandırdığın çirkinlikleri
Koy kirli mahzenine
Yıllansın yeni kötülüklerine
Ve onu görmemezlikten gel

Yüzsüz
Ellerin
Ne vakit
Yüzüm'den gitti de
Ayrılığı avuçladı

Vazgeçmiştim Sen'den
Gittiğinde Ben'den
Madem ki
Yokluğumu seçtin
O halde
Bu Can

Cemre gibisin
Bugün havama duştün
Isındım

İki kırık dalın
Meyve'leriydi sevdamız
Dal kurudu
Meyve çürüdü