Nazife Abaylı Şiirleri - Şair Nazife Abaylı

Heey Hayat..! !
İstediğin kadar üstüme üstüme gel..! !
Direniyorum.
Israrlarına rağmen,
Yıkılmayacağım.
İstediğin kadar ez beni,

Bir kaç su damlasıydı avuçlarımda yaşam.
Kaydı parmaklarımın arasından,
Düştü toprağa,
Karıştı damlacıklara..

Damlacıklar süzüldü.

Ben aşkı deli yaşayanlardanım..
Eğer çekemeyeceksen bu sevdanın yükünü.
Hiç durma.!
Çek git.!
Git arkana bakmadan.
Ben,gidenlerin ardından ağlamayanlardanım.

kaç hüzün mevsimiydi ömrüne eklenen
kaçıncı ayrılık mevsimi
ve kimbilir nasıl sevda kuşatmaları
yüreğinin kuytularında
ya bir gün
ve birgün mutlaka dediğin

Tatlı bir tebessümle,
Ben'li düşlerini silip senin,
'Sevgilim!
Aç gözlerini,bak ben geldim'
Demek isterdim,
Şu an yanında olabilseydim.

Anamın şalvarına silindim,mısır tarlasında doğduğumda,
Tahta beşiğe bağlandım,sallandım ağladıkça,
Yoktu süslü salıncaklar,başucumda dönen oyuncaklar,
Beni anam klinikte doğurmadı ki Patrizia.

Acıktıkça verildi ağzıma,pirinç unu,nişasta,

Yoğun enerji ile yüklüyüm bugün,
Çatlıyacağım,
Yüreğime sığmıyor,
Her yanımdan sevgi akıyor sanki....

Yolda sokakta,

Denizi yırtarak geliyor Kartal vapuru,
Acelesi var belli kaptanın.
Sanki birilerini birilerine kavuşturacak.

Demir atacak az sonra Yalova limanına.
İnecekler insanlar bir bir merdivenden.

Ben sende güneşi sevdim.
Her üşüdüğümde,
Isıtmanı,
Her üşüdüğünde,
Isıtmamı
Sıcaklığını sevdim.

Gözlerini kırpmadan,
Derin derin bakıyorsun bu akşam..
Birazcık tedirginlik var sanki..
Biraz da hüzün..
Karanlık bir gecenin,
Işığını arar gibisin..