Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ben sevdim o beni sevmedi ki
Ağladım olmadı yalvardım ona
Rusvay etme sevmesende gül
Seni seviyorum elimde deyil ki

Hayelimde sardım kokusu güzel

Geldim kapında bekliyorum bak
İstersen açarsın ister yok dersin
Küsmem darılmam hele o sensen
El sala uzaktan yok de giderim

Seninin için az bile bu yol kısadır

Açmıştı benim gülüm bir baktım ki ağlıyor
Konuştum ben gülümle sevgimi ver geriye
Esme rüzgar burdayım sevgime mani olma
Yüreğimde var sevgin bana ayıt veremem

Şarkılarla yatırdım ben doyurdum elimle

Kovuldum yalan değil o benmiyim ki
Atamadım içimden nerde ne yapıyor
Ağladım yılarca bağırdım duymadılar
Yanlız işte ben isiyan da etsem boş

Neler yapmadım ki sildiler kökten

İlaçsın hava su gibi doktorumsun
Kötü zaman geldim kurt parçaladı
Yaram iyi olmaz ki sen olmadan
Yarına çıkmam gelmeden ölmem

Ev tutum çok güzel denize yakındır

Mahalede kıra uçuk ev vardı
Komşular sabır et evin olcak
Yavaştan başladım temeli atım
Oğlum var oynaycak önünde

Yavaş yavaş taş getrdim ev biti

Eski günlerimden aklımda kalan
Ne güler açardı kurudu kökten
Seni benzetemem kuruyan güle
Sen belki çınarsın gölgen çok büyük

Sen bana bende sana bağlıyıdım

Köyde büğüdüm özlemlerimi unutum
Çamur yolar yağmur aman vermiyor
Nöbet var sanki annam ayakta kaldı
Hayvanlar ahırda bizden bıraz rahatı

Çocuklar çıkmazdı kış zor sonbahar

Eski o günlerimi öyle özledim
Gelince eve yavaş yavaş açardım
Kalkarken belki hesap sorardın
Sabah olsun gönül almak kolaydı

Bir kaç saat lığına giderdim belki

Görünce ben seni dilim tutuldu
Lal oldum sayende hediye senden
İstersen kör olum umurumda deyil
Seni için ben ne yapmam gerekir

Bu sevgi yılarca tutsak etmiştir