Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Mert dik duran kadın da varmış
Yaşıyor uzakta adı yok demem
Geniş omuzları kadın gibi kadın
Sevmesi bir başka unutulmaz ki

Sakladım dediği sözleri ezberim

Mesele uzun olur anlatmakla bitmiyor
İçimde yara vardır kaşıdıkca kanıyor
Hangi birini sayım kaldıkça çok büyüyor
Ben ona alışmışım ayrılamam mesele

Benimle kal ayrılma ağlatmayın mesele

Yazıyorum yazacağım her zaman
Size küstüm barışamam birdaha
Beni vuran kimse değil evladım
Seni değil ben haksısam öderim

Suçsuz yere dar ağacı kurdunuz

Ben beyaz o tenini sehredince doymadım
Çıkmadı ki aklımdan kazıdım ben beynime
Her yerini beğendim kötü yerin yok zaten
Kusursuz sen öperdin ben de sen o anda

Sesime ses vererdin anlardın o an beni

Esti rüzgar denizde dalgalar yükseliyor
Duman yaptı bu sevda uzak gelmiyor ki
Atığım her adımlar sevgi için yoldayım
Liman da tek başıma seni bekliyorum

Fırtınalar burada esince ben yatmadım

Karanlıkta aradım senin gölgeni
Takvimler bitti yine yeni yıl geldi
Yok oldum belkide unutun beni
Küsersen yaşayamam o zaman

Koparma düğmeleri ilikli kalsın

Dereyi geçmeden paçan ıslanmış
Yaklaşma kurt vardır etraf karanlık
Köy kahfesi geniş atarsan görmez
Şan şöhret kalmadı şimdi sen anlat

Kuru sğan olsun boyun eğmem ki

Bakma senden uzağım içimde yaşadın
Gece hayelimde gündüz umudum oldun
Kimselere anlatmam seni tanıyorum ya
Seni anlatmam zor beni satan sen oldun

Nabzım çok çok atıyor senin adın andıkça

Yaşadım yaşatın baksana yaşamaksa
Anılar kaldı sende çırçıprak kalmışım
Sen gurur duy ben konuşmam yasaktır
Yıkıldım bak sen ayaktasın sevin sen

Nasıl geldim giderim seni ben bulacam

Neyidin ne oldun unutma sakın?
Etrafa bakarsan farkımız yoktur
Aşağı koy sakaldır yukarısı bıyık
Biz bizi tanırız düşmanlık neden

Verirsen kalmasın kul hakı sende