İsterdim ki sonsuza dek kavuşamasa da sevenler, yansaydı yüreklerde özlemin sonsuz alevi.
Oysa o meşaleyi tutan elin, dizleri büküldü ve söndü alevin şulesi.Ve...unutmak denen rüzgar, esti tüm acımasızlığıyla. Serinledi yürekler bir an ve şimdi ayrı bir yangın var yüreklerde:pişmanlık. Ne giden ayaklar döner, ne düşen omuzlar kalkar geri. Bir ömre yetecek kadar güzelliklerle dolu olan bu sevda, yokluklara sarıldı.
Şimdi... yüreklerde bir derin boşluk var. 'Ah'ın sesi yankılanır da güler talih, insan denen varlığın
değerbilmezliğine...Çiçekler soldu bahçelerde...Susuz kaldı menekşeler, büktüler boyunlarını.Sevgisizlik sardı yüreğin evrenini.
Aynalar...Görüp de gözlerdeki acının derinliğini susan aynalar. Kırılsalar, tek bir parça kalmasa...En minik ışıltısında bile gülerler sessizce...'Uykunda da, düşünde de, rüyanda da göreceksin gerçeği. Ben yok olsam da sevgin yaşayacak tüm pişmanlığıyla' diyen aynalara inat, susuyor yürek can.
Neden?
Tamamını Oku
SERAP HOCA'M
Kaleminize sağlık.
Ahmet Ayaz
hımm duygular yoğun-harikaaaa
içten geldiği o kadar aşikâr ki...
kutladım Serap hocam.
hikayemsi bir anlatım
yüreğine sağlık
tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta