Nankörlük Beşerlerin Hamuruna Pek Alışkın

N-ankörlük, beşerlerin hamuruna pek alışkın.
A-mma, nezâketine ,nankör olmayasın aslâ.
N-ankörlük,edeblerin kıymetlerini bilmeden,
K-udretsizliğe tâlip olup,dilin kibrine düşerek,
Ö-yle ki dünyasına, ablak ,iki yüzlü mösyö
R-üzgârına kapılan akılı ,dahil etmiştir.
L-açkalaşan kelime,hem âvare,hem ayyaş dil,
Ü-st üste gelir ise,elbet bozulur nizâmda ölçü
K-i,hâlâ kirli günlerin ,manevî mayası bozuk...

B-iliyorum,sıfâtlar zayıfladı,sanki Râb.
E-rgeç çözülecekse düğümler, rûz-i mahşerde,
Ş-üphesiz "SEN" ,hâinle, nanköre çabucak yetiş!
E-depten kaçanların nicesine git,hâl ile.
R-ahatça,sinsi şeytan,alkış sesine yâr olur ,
L-ebaleb dolar kibir,bardaktan boşalır cehil,
E-depsizleşen sofra utanç döker ya üstüme,
R-ahat değilim Rabbim...Hırs taşıyor vesveseler.
İ-yi de,bugün nasıl sileceksin lekeleri ?
N-e büyük çöküştür bu,kalmadı mı dilde dermân ?

H-âlâ mı saf gözükmek için uğraşır bu, küstah ?
A-mma gördüm ki üste riyâ postunu attı ya,
M-âkâmında işrete alet olan hâset cisim,
U-zadıkça uzayan paçavralarla dopdolu.
R-abıtasız cüsseden tiksinirim ey anafor !
U-zun bacaklılardan, sen ki bataklıkçulluğu !
N-icesi, sağa sola girdaplarıyla savrulan
A-yakları ,şu aklın diliyle yazmışım bahta.

P-erişan hâlin diyâr diyâr dolaşırken harap,
E-h,benden söylemesi,haram bildim seni, dinle ;
K-alender olman için teselliden nasibin yok !

A-lçalma ey insan ! Sen ki,nankör çıplaklığıyla,
L-üzumsuzlaşan fâkir...Yok olursun ebed ezel.
I-srarla hevâlara düştün,hem de ahlâkdışı.
Ş-ol çeneye terbiye, izan,edeb perçinlenmiş,
K-udretli insanlarda bulamadım ki nankörlük
I-slâh etsin Râbb seni..Billâh ,sözün açıkcası ;
N-ankörlük, beşerlerin hamuruna pek alışkın.

(Yukarıdan aşağı,mısra başı ve sonu akrostiştir)