Nankör Utanmaz Şiiri - Veysel Şimşek

Başımda belanın belası vardır,
Zannerdersin dünya bu kadar dardır,
Benim bu dediğim cahildir,kördür,
Bilmez iyilikten nankör utanmaz.

Elektirik alır saati süzme,
Nankör itirazçı gel beni üzme,
Şeytanla oturup, şeytanla gezme,
Nasihat almaz nankör utanmaz.

Gündüz dedikodu gezer küfürle,
Gece ayet yazar zorla ha zorla,
Ben ne deyim farkı yoktur kafirle,
Hased, hesad gülmez nankör utanmaz.

İnkârcıdır iyilikten anlamaz,
Bak nanköre doğru sözü dinlemez,
Gece ayet yazmak günah önlemez,
Sürünürde ölmez nankör utanmaz.

Korkarım Allah'tan içimde acım,
Anca ki susmaya yetiyor gücüm,
Nankör itizrazcı öz ve öz bacım,
Hiç imana gelmez nankör utanmaz.

Bence iyiliği yap sen bilene,
Kul hakkı sorarmış Tanrı'm ölene,
Canım alır fırsat geçse eline,
Sanki baki ölmez nankör utanmaz.

Bir zamanlar Veysel idi desteği
Şimdi su yüzünde yoktur isteği,
Hep adam olmazlar bunun kösteği,
İyi kötü bilmez nankör utanmaz.