Domuz Şiiri - Veysel Şimşek

Karısını işten işe gönderir,
Evlatına çalış diye yön verir,
Azgın nefis gözünü para pul bürür,
Aldı paraları doymuyor domuz.

Dünya düzeninde para ön plan,
Domuz der paradan başkası yalan,
Para ile nefsin esiri olan,
Alır paraları doymuyor domuz.

Domuz sana boş yere domuz demedim,
Az insan ol sen kendine gel dedim,
Böyle domuzlara benim feryadım,
Yiyor yiyor gözü doymuyor domuz.

Domuzun aklına gelmiyor ölüm,
Bilmez ki efsane dünya çok zalim,
Unutmuş tanrıyı demez ben kulum,
Harun garın olmuş doymuyor domuz.

Domuz öküz değilki vereyim saman,
Tapmış kör nefsine dinlemez aman,
Bedava beleşe bayılır hemen,
İnsanca adaba uymuyor domuz.

Domuz seni asmayınca ölmezsin,
Bir gün olsun hiç imana gelmezsin,
İnsanca insanlık dersi almazsın,
Aç gözlü bir türlü doymuyor domuz.

Hanımı isyankar çocuğu isyankar,
Domuz yiyor yiyor ediyor inkar,
İstersen sahibin Veysel'i bir gör,
Beni sahibinden saymıyor domuz.