Sivas Şiiri - Veysel Şimşek

Pir Sultan Abdal'ım Şah'ların şahı,
Otuz yedi gülün neydi günahı,
Sürünsün yakanlar kalmasın ahı,
Nedense ben sana kıl oldum Sivas.

Pir Sultan Abdal'dan Yavuz'dan beri,
Soldurdu gülleri yobaz nankörü,
Devlet göz önünde vardı haberi,
O günse kapalı yol oldun Sivas.

Bak yine burdayım henüz ölmedim,
Uzak kaldım şerden destek almadım,
Düşmana inat dost gözünde solmadım,
Gözünde dikenli gül oldum Sivas.

Zannetme ölenler bir daha gelmez,
Bizde Şahı Merdan Ali'ler ölmez,
Bu sır bizde çoktur nankörler bilmez,
Arındım dünyaya yol aldım Sivas.

Unutmam doksan üç iki Temmuz'u,
Arlanmaz utanmaz yobazın yüzü,
O gün canilerin dönmüştü gözü,
Yıllardır bizlere kan oldun Sivas.

Sözüm yobazlara sığınır dine,
Kardeştir şeytana kardeştir cine,
Gücünüz yeterse bak geldim yine,
Çoğaldık uzayan kol olduk Sivas.

İnsan yakıp camide durulmaz dara,
Yalandan ibadet şarlatanlara,
Korkak bunlar saltanat desteği para,
Yobazlar mekanı kıl oldum Sivas.

Veysel der; Tarihten adın silinsin,
Yobazların kadar kaba kalınsın,
Berbatsın erbatsın böyle bilinsin,
Sahte softaların kulu oldun Sivas.