Dosta El Olan Benim Şiiri - Veysel Şimşek

Varlığımda dosta ağa paşayım,
Darlığımda dosta sıcak maşayım,
Tutmaz beni atyar nasıl yaşayım,
Akıl almaz dosta el olan benim.

İyi günde bensiz bayram etmezler,
Kötü günde bana gelip gitmezler,
Yansa bile postun bir su tutmazlar,
Ateş basar posta kül olan benim.

Varısa elinde sormadan yerler,
Eğerki yok ise delidir derler,
Her nereye gitsen hep seni horlar,
Derler hasta yalnız kal olan benim.

Şair der ki; Ömrüm bundan çürüdü,
Dost gözünü para mal mülk bürüdü,
Ya ben yanılmışım yada dostlar körüdü,
Can ile can dosta el olan benim.

Şeytandan şeytandır kirli beyinli,
Cambazdan cambazdır türlü oyunlu,
İki ayaklı yılan içinden kinli,
Bunlara isyankar dil olan benim.

Söz dinlemez sözü yutar lafını,
Haktan yana hiç düşünmez afını,
Bir bilse sonunda giyer kefini,
Demez ki tanrıya kul olan benim.

Dört bir yanı yılan sarmış her yanı,
Uzun değil iki ayaklı olanı,
Veysel iyi düşün dostunu tanı,
İnsan olmazlara kıl olan benim.