beni kuşatan yalnızlık,
yazmadım....
içimde,
gözyaşı döken kadınlar,
umutsuz,yarınsız....
ağıtlarını salıyorlar..
kağnıya sürülmüş gibiyim
arkamda dünyanın yükü
hatta dünyanın kendisi
ve hatta kendi dünyam.
acılarım
kederlerim
hoyrat bakışlarda
sert iklimler kuşanan
direngen
beyaz gülüm benim...
kırağı seherlerinde
düşlerin üşümesin diye
meltemler yolluyorum,
kelebek kanatlarına kondurulmuş.
yemyeşil umutlar seriyorum
alabildiğine serin
alabildiğine çoşkun
ve dalgalı
masmavi kıyılar boyunca...
kar yağıyor
ağaçlara,yollara,dağlara
yüreğime gömülü anılara
bir örtüdür kar
gönül kırıklıklarına
düşsel acıların gözyaşlarına
yine keyfim kaçık
sanki batakta yenilmişim.
yüreğim sevgiye açık
olsa da sevda da devrilmişim.
keyfimin kaçıklığı; aklımı kaçırır.
iyi niyetlerim,gönlümde saklımı kaçırır.
gidiyorum
valizledim kırgınlıkları
ayrılıkları,
topladım tüm eşyalarını yüreğimin
bitirdim esareti
affettim ihaneti
neden Macahel diye sordular
bir parçasıyız bu coğrafyanın.
taşı, toprağı ve de yaprağı gibi.
ekmeğimizi,suyumuzu
ve de nefesimizi,
bu topraklardan alırız.
oysa yşam dolu dizgin
olsak da biz uyuşuk bezgin.
çiçekler dünyayı süslemek için
nasıl da hızlı çalışıyor
renk renk çeşit çeşit
her zevke uygun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!