Nalan Uzer Şiirleri - Şair Nalan Uzer

havada uçuşan bir sürü laf kalabalığı arasında
bitiyor gece
buz tanelerinden bilyeler kalıyor elimizde
gülücükler don tutmuş yüzümüzde
mutluluksa sadece maske

Bütün kırgınlıkların çiz üstünü
dikenli tellere kızma, kimseyi suçlama
kimse dört dörtlük değil
kimsede, kötü değil anadan doğma
kin nefret katarsan hamuruna
ne kendine hayrın olur, ne insanlığa

Çok sevme beni, çok üstüme düşme
Ben insanoğluyum, sevmem değer vereni
Sevildiğim kadar, üzerim seni
Üzdüğüm kadar, mutlu hissederim kendimi
Tanı beni…

Ne kayan bir yıldızın peşine takılıyor artık kalem
Ne suyu çıkmış hayallerden
Destanlar yaratıyor..

Yıkık kentlerden geçmiyor
Çıkmaz sokaklara uğramıyor

liseli bir kızdım daha
bardaktan boşanırcasına yağan yağmurda
kitaplarım elimde
olabilecek en ağır adımlarla
uzun uzun yürümüştüm yollarda
platonik aşkımı hayal ederek yanımda...

Çok değiştim
yıllar kadar, yollar kadar
yaşam kadar değiştim

Biledim kendimi, törpüledim
Trajikomik bir tiyatro oyunu

Faili meçhul yalnızlığıma
Bir suçlu arıyorum bu gece
Bütün deliller seni gösterse de
Asıl suçlu benim
Suçum sabit görülüp
Sevgi dolu bir yüreğe mahkum edilmeliyim.....

Ölmek yeniden dirilmek değil midir
Varsın sırat köprüsünü geçemeyelim
Varsın cehennemde cayır cayır yanalım
Bırak rezil rüsva olalım
Tanımasın bizi huriler ne yapalım
Cehennemin en ücra köşesinde yer bulalım

Mevsimlerden sonbahardı seni tanıdığımda
gülümseyerek hatırlıyorum o günü hala
gülen bir yüz, komik bir sözdün
sana baktığımda farklı bir şeyler görüyordum
baharda bulamadığım ne varsa hepsi sendeydi

Lav oldu kayalar
dağıldı ortalığa
Bir patlama ki
benzeri görülmedi daha