Naile Öztunç Şiirleri - Şair Naile Öztunç

İlk nefesini aldı,
Ağladı bebek.
Kızın oldu dediler.
Anne çaresiz üzgün.
Baba, isyankar, kızgın.
Altıncı da mı kız?

Öğrenmeli insan her şeyi,
Ama en çok da,
Her şeyin bitebileceğini.
İnsan, bir şeyi öğrenmeli,
Ama en çok da
Her şeyin bitebileceğini.

Canımın parçası
Uyanırım aklıma ilk gelensin.
Nefesimle dolarsın içime.
İçimde kal gitme.
Korkarım nefesimi vermeye
İçimden gidersin diye.

Sevgili Eşime,

Düz yolda, yokuşta yol arkadaşımsın.
Hem baharım, hem yazım hem de kışımsın.
Yolda yorulur,sende dinlenirim.
Hayat seninle güzel bilirim.

Saçların siyahı ezip geçiyor.
Gözlerin kaderimi yazıp geçiyor.
Kalbimdeki zor bilmeceyi,
Sıcak bakışların çözüp geçiyor.
Siyah gece saçlarına yağıyor.
Siyah gözlerin geceye doğuyor.

Hasta odalarının ışıkları.
Kapıdan süzülen güneşleri.
Birsen Hemşire
Doktor Öznur

Ne güzeldir yaşamak.

Sevgili torunuma,


Sabah olur,
Güneş doğar ya,
Pencereden sıcak dolar ya,

Bahar gelir.
Yağmur yağar,
Güneş doğar,
Ve dünya güneşle el ele verir.
Rengarenk kollarını açar.
Gökkuşağı olur.

Aylardan Nisan.
Yeni bir can.
Güllerle gelen,
Güllerle açan.
İyi ki doğdun,
İyi ki varsın.

Samsun da, sahilde denize bakıyordu evimiz.
Denize bakıyordu balkonumuz, pencerelerimiz.
İçimize doluyordu deniz
Ruhumuza işliyordu dalga, dalga.
Nefes almak yetiyordu, mutlu olmak için.
Her şey çok güzeldi.