Denizi kucaklamışım elimde izi kalmış hasretin köşelerinin
Ölü taklidi yapan ruhlar köyüne vurmuş kokusu ayrılıkların
Sahilde bir ayak izi belli belirsiz
İçimde sen olabildiğince güzel gülümsüyorsun
Yapma işte bunu bana
İşimi zorlaştırıyorsun…
O filmin müzikleri tünel olmuştu
Tünelin iniltileri yankısıydı geçmişin
Kulağı kirişte bir sevdanın köklerini sorgulamak olmaz ki
İlk kim ağladı bu tuhaf yolculukta
İlk kim seviyorum dedi kaosun nefesini
Çiçek kurusu bağrımız bekliyor neyi
Dilini bilmediğimiz ağıtlar şekillendirir hamurumuzu
Elini tutmadığımız gelinler uğurlarız sonsuza
Kaç yaşında içinin kıpırtısı söyle sultanım
Günümün ışıltısı
Kaç yaşında kendinden geçmelerin
Kimliğimin kadranı boşalmış yön bulamaz olmuştum
İçimdeki Bastil isyan için kaynamaktaydı
Saçlarımın tutunduğu iki hoş melodi de susunca
Gardırop sakini dört sözcük üstüme atıldı
Biri sıcak biri yırtık biri su
Birleşip yeni bir kelime olmak istediler
Kimi kadınlar çok yüz barındırırlar küçük çizgilerinde tebessümlerinin
Her yere yakışandır alkışlanası duruşları vakur, cakasız
Söylerler her dilden, acıyı bal eylerler sessiz sitemsiz anılarında
Dinlerler anaç, severler dibine kadar maskesiz
Kimi kadınlar mıh olur hayatlarımızda
İmreniriz, övünürüz, işte bu benim arkadaşım
Devriliyoruz gümbürtüyle sırılsıklam çimenlerin üstüne
Tulum çalıyor kahramanı eski aşkların
Seyreliyor acılar boşalınca içleri, büyülü kavramların
Coşku hâkim oluyor ayrılığın gülümseyişine
Çocuklar uyumuyor, bekliyorlar
Kızıl saçlı masal anlatıcısını
Bizim içeri yazdığımız mektuplarımız vardı
İçeri evet ta içerimize
Satırlarını okurken kızarır yanaklarımız
Titrer, terler sıkılırız belki
Sonunda bir sıcak nehir gezer sırtımızdaki çocuğun omuzlarında
Bir dal gibi tutunduğumuz içerimizi görür, korkarız
Her şeyimizin taze, temiz olduğu zamanlara uyurum bazı geceler
Her şeyin az ancak bin kat anlamlı olduğu günlere yani
Siyah beyaz filmlerin, radyo repliklerinin zihnimizi rengârenk boyadığı
Komşulardan kardeş, kardeşlerden yoldaş edindiğimiz günlere uyurum bazı geceler
Her şeyimizin gerçek, her birimizin insan olduğu
Yatırma yoluma ebruli gözlerini
Dayanamam demiştim
Isırma ne olursun dizelerimi
Bırakamam yazmayı
Bitmez bu şiir
Ben sordum saat kaç
O dedi ki daha var beş
Ben beş yerimden vuruldum
Şimdi gözlerim yaş
Ben dedim ki güzel düş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!