Bu günlerde
Bir hüzündür gidiyor
Cadde boyu akan
Bulutlar hüzün
Hüzüne boyanmış gecede
Aşk hüzün...
Her sabah
Umutlarını kapıya,
Özlemlerini
Pencereye asar
Bir ışık huzmesi beklerdi
Cam aralığında.
Sevebildiğim kadar
Kalan insanlığımla,
Geceye doğan imgeler...
Sokak çocukları saflığında
El açar hayata,
Her notası sen kokan,
Concorde meydanında,
Yani Paris’te…
Eyfel kulesi önünde bir güzel,
En az Paris kadar güzel…
Poz veriyor fotoğrafçıya…
Renklerini şanzalizeden alarak.
Hüzün rengi dalgalar
Huzur içinde uyurken,
Ufukta bir yerlerde
Dolunay yükseliyor,
Çıldırmış cellat gibi.
Narinliğine kıyamayıp
Kumru seslerinin
Sabah garipliğinden
Yarınsızlıklara
Doğan güneşe...
Elleri ceplerinde
Tekmil bekleyişim.
Durgunluğa tünemiş geceler
Zamanla aşk yaşarken,
Beceremediğimiz sevilerde
Suskunluğun girdabını yudumladık,
Mutluluğu zaman,
Aşkları sen,
O şehirde,
Yani seni tanıdığım kentte…
Yalnızlığımın geceye tünediği akşamlarda,
Beton yığınları arasındaki odamdan,
Yıldızları görmek için kaldığım evin damına çıkardım.
Gece boyu yıldızları izler gözlerini sayardım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!