Varlığında düzgün cümleler kurup
seni özne kendimi yüklem yapıyor,
virgül koyup
sonraki cümlenin öznesine bağlıyordum.
Yokluğunda yüklemi başa alıp özneyi gizledim ve üç nokta koydum...
Şimdi tam bir devrik cümleyim...
Bir meleğin kanadını kırdım
Hüzne bul-aşık bu sebepten
Her çığlığında şimşekler çaktırır gökyüzümde
Yine sabah yine yağmur yine hasret kokan bir sigara
Parmaklarım arasında yanıp
Yüreciğimi tutuşturan
Sevdalım
Haberin var mı bilmem ama
Ben şimdi bahar rüzgarlarında savrulup duruyorum
Bilmediğim tenlere dokunuyorum
Bir çiçekten diğerine polenler
Bir diyardan başkasına yar kokusu taşıyorum
Yokluğuna göz sürmüş gönül sızıma
Her seferinde bir sigara daha
Yakıyorum parmak uçlarımla
beraber
Son sözün
Bir kadın kayboldu
Gecenin orta yerinde
Bir çocuk annesiz kaldı
Bir adam kadınsız
Bir aşk yarıda kaldı
bebextiyé mıré kewté,
xayıniyé tore.
merdené mıre kewté,
serweşiye toré.
no yabırayişo kamax kewt cuwane ma,
dünya ma estewr mendé.
Içime sızan yokluğundu
Sonra acın damladı yüreğime
Pıhtılaşan bu sevda
Bir sülük benzeri damarlarımdaki kanı emmekte
Hani sen diyordun ya
'karanlık boğar beni'
Yokluğun ateşlere atıyor beni
Gözlerim doluyor
Hep bastığın yerde yanıyorum
Biliyorum uzaklığın ben de parça tesirli
Düş/ü/yorum
Kalbimden kalbine uzanan derin bir his yolluyorum sana
Senden ırakta
Kalbine uzanan isteklerimde
Gizemler saklayan bir ben birikiriyorum
Gece uykusuzluğunda bir mum yakıp
Hasretim yokluğun zor bilirim
Atıp içimden tüm kötü düşünceleri
Seni süresiz sevmesini en iyi ben bilirim
Rüzgar getirir diye kokunu
Evin pencerelerini kapamadım hiç
Tutuklusuyum şimdi resminin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!