Nice bahçeler gezdim, bağı bostan dolaştım,
Kavun diye saldırmam, yumruk kadar keleğe,
Bahar geçti, yaz geçti, güzden kışa ulaştım,
Dört mevsimi bir buldum, hacetim yok beleğe.
Koyunların ardında, kuzu gibi meleyen,
—İki yakın dosta
Sevgilim leyleği havada görmüş,
Gittiği her yerden arıyor beni.
Gönlümün dalına yuvalar örmüş,
Her ne yana dönsem sarıyor beni.
SONUNDA
Parmaklar oynaşırken, akort olmuş tellerde,
Sevgiliye nağmeler çal olmalı sonunda.
Bülbülün göğsü gülde, müştakların gönülde,
Âşıkların gözyaşı, al olmalı sonunda.
Meylimiz kalmamış mecazi aşka,
Bize; şehvet gözü oyan gerekir.
Etiyle buduyla sevmesi başka,
Bize; canı tenden soyan gerekir.
Hayvanların bile yaptığı işi,
En kötü olmayı çok istiyorum,
Bunu öğretecek bir okul var mı.
Hiç kimseye abes gelmesin sorum,
İyilik insana düşman mı, yâr mı.
Ömrümce herkese, içten inandım,
Züğürdün her şeyi yanında gerek,
Bütün servetimi aldım da geldim.
Gönülse gönüldür, yürekse yürek,
Kendimi kendimden çaldım da geldim.
Gerçi ciğerimi kaptı kediler,
Gönül Hıra’sına bir mihman gelip,
Üç defa göğsümü, sıksa ne olur?
Ecel oklarıyla, kalbimi delip,
Canım bu bedenden, çıksa ne olur?
Peygamber değilim, ona ümmetim,
Resulün yanında, dört sadık insan,
Ali, Osman, Ömer, Ebubekir var.
Allah’ın keremi, ne büyük ihsan,
Burada beşere vasfı kebir var.
Ebubekir gibi sadakat nerde?
Sanıldığı gibi, sanman her şeyi,
Oynaşın oynaşla, edası vardır.
Kim bilmek ister ki, bunda gerçeği,
Ben bilmem dilinin, sedası vardır.
Gerekir mi illa, dostla konuşmak,
Öyle bir belâ ki, muhannet yükü,
Bıraksam olmuyor, tutsam olmuyor.
Her lokma ekmeği, zıkkımın kökü,
Tükürsem olmuyor, yutsam olmuyor.
Muhannet kendini, satar ağıra,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!