Mustafa Mesut Durmuş Şiirleri - Şair Mus ...

Duygusuz hissizlere, bir sinyal de sen ver,
Gönülden hicret edene, bir yolda sen ver.

Hayret kızmadım.
Evet, sende kızmadın.
Bebeğim, yavrum,
Ne uzun özlemler,
Yaşadık, yaşayacağız da,
Ben seni, çok özledim,

Öz 5 Mesafe
Yokluk ve Varlık

Yokluğun, Varlık işareti,
Hayatımda.

Akşam oluyor,
Hava kararmaya başladı.
Kar lapa lapa yağıyor.
Bora var, fırtına var.
İçime bir gariplik çöktü.
Nedendir bilmem.

Sevdalığımız bitti, sevgimiz tükendi.
Sevgililer günü o yıllar kutlanmazdı.
Sevgilinin gölgesi arife idi ufkumuzda,
Ru be Ru vuslatımız bayramımızdı.

Sevgilinin yüzünü gördüğümüz gün,

Akşam oluyor.
İnsanlar evlerine koşuyor,
Nefes nefese,
Sevinçle, hüzünle,
Acı ve tatlısıyla,
Evinde ihtiyar hastası,

Adaptasyonun güçlü
Ve anında
Akşam oluyor,
Karanlık beyinlere çöküyor,
Ailesi olanın da kafasında karanlık var,
Ailesi olmayanında beyninde bir aydınlık var.

Akşam çoktan oldu.
Farkında değilmişim.
Kara kapkaranlık,
Gözüme çarptı anlamıyorum.
Bir ışık yayılıyor,
Önümdeki karanlığı,

Elbette,
Özledim,
Bu şimdi sorumu?
Evet,
Sen hiç özlemedin mi Beni?
Amma, Özlemle sanırsın,

Her canlının,
Her İnsanın,
Yalnız kendi bildiği,
Bir karanlığı var.
Bazen mezara gider,
Bazen sırata taşır.