Bir anlamı kaldı mı Hayatın?
Herşey kaç, herşey kovala.
Herşey boş,
Herşey biryana.....
Herşey sadece bir şekil aslında,
Kalbin her geçtiğinde içimden,
Seni Arıyorum hala etrafımda.
Aklımıza düşen başımıza gelirdi ya,
Ben unutmadım hala.
Dostum,
İnsan güzeli,
Gözlerinin içine bakabilseydim,
Utanmasaydım beslediğim Duygulardan.
Sevginin ezgisini çalabilseydim,
Olurmuydun benle anlatabilseydim........
Bilseydin herşeyim olduğunu,
Suskunluğu bozan ilk kelime gibi,
Biranda çıkacağım karşına yıllar sonra,
Çıt çıkmayan bir Odanın,
Şaşkınlığı olacak hayatında,
Ne kadar da sustuğumuzu anlayacağız,
İçimden birşey geçmiyor,
Ben ruhsuz, uykusuz.....
Ben hiçbirşey....
Aslında kelimelere gerek yok,
Çünkü,
Çünkü tercüman değil halime.
Saçların darma dağın,
Saçların asi,
yüzyıllara sığmazsın sen,
Bütün yarınlar sana mazi.
Ellerin titrer durur,
Gökyüzünün bir katında,
Mermer bir masa,
Tahtadan bir bank,
Denizin kıyısındayım.
Kendi Dalgalarımda yaşıyor,
Aynı Dalgalarla yıkanıyorum.
Aldın gittin beni,
Tarihler tarifsiz....
Acılar gerçekten acı,
Düşten uzak, gerçekten daha gerçek,
Birlikteliğin üstüne kalın bir mil çekerek,
Gittin,
Sessizliği gölge yaptık kendimize,
Kahve fallarını da umut,
ve Reflekslerimizi de mesafe.
Çok geçmedi başkalarını da dert ettik,
Ve onların sözlerini de.
Ayrılığı alışkanlık yaptık sonra,
Artık Eminim!
Adımın her geçtiğinde çektiğin nefes,
Beni perişan ediyor, nefessiz kalıyorum.
Gözlerinin her boşluğa kaçışında,
Zindan ediyorsun bana gökyüzünü,
Ve her sustuğunda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!