Demeyin canlar o yollar yokuş
Yokuşa giden yalnız ben miyim
Dostluğa yürekleriniz küsmüş
Yokuşa giden yalnız ben miyim
Çayır çimen büyümüş yeşilce
Bakışların
Sonra yine bakışların
Konuşmayan dilin
Her geçen gün
Biraz daha tutunuyorsun
O'nu
Işıl ışıl bir gecede tanıştırdılar
Parlak gözleri yaz güneşi sıcaklığında
Ilık ılık merhaba derken
Öyle güzeldi ki
Geceyi
İkiye ayırıyordu
Birinde kendi yaşıyordu
Diğerinde ben
Geceyi
Deniz rengini değiştirir geceleri
Dalgalar usanmadan koşarlar kıyılara
İskelenin çevresinde üç beş serseri
Her birinin derdi ağlatır seni beni
İskeleye geceleri
Sunabilsem size hep düşlerde gülen bakışlarımı
Göndersem size sizli şiirlerimle dolu dünyamı
Üretsem sizinle büyüyecek temiz duygularımı
Yeşil bahar çiçekleri niyetine koklar mısınız
Ne olur susmasın, sizi anlatsın bakışlarınız
Rüyalara dalmışsın
Neşen miydi yıldızlar
Sırlarını vermişsin
Dostun muydu yıldızlar
Hülyalarca mutluydun
Bir martı
Karanlığı
Kanatlarıyla itiyordu
Çığlığından
Yalnızlıklar düşerken
Hüzün
Seni yolda gördüm
Bir akşamüstü
Üzgün gibiydin
Yanında bir kaç kişi
Kendine sığınmıştın
Bir avuç su olsam diyorum
Kuraklıklarını nemlendirecek
Dolu dolu nehirlerin olsam
İyi olurdu diyorum
Bir bahçen olsam
Uyarınız için çok teşekkürler...
Vefasızlıkla incinmiş duyguların dili dizelere, hüzünlü bir duyarlılkla ve çok anlamlı yansıtılmış Mustafa Bey, kutlarım. Mutluluklar sizinle olsun! (10on)
BAŞARILARINIZIN DEVAMINI DİLİYORUM