Unutamadığım tek şeydi,
Gülüşünü tekrar görebilmek için
Çöpler arasında bir rüya aradım
Geçtiğin papatya bahçelerinde
Bıraktığın kokunu duyabilmek için
Nice bahçeler dolandım
İnsan,
Hayalleri ile yaşar...
Sen hayal kuramamanın
Hüznü nedir bilir misin?
Hiç durdu mu
İyi bir ailen yoksa, yalnızsın
En iyi dostların uzaklardaysa,
Sana yol açan arkadaşların,
Yoksa... yalnızsın.
Çok iyi mevkilerde tanıdıkların yoksa, kimseyle çıkar ilişki kurmuyorsan, yalnızsın.
Çok lüks bir hayatın da yoksa,
Temiz, iffet sahibiydi
Hatice'tül kübra
Güzel ahlaklı,
Temiz kalpli bir eş...
Ahir zamanda karşılığıydı
Hüzünler kraliçesi Kübra'nın
Allah'ım
Öyle güzel yanıyor ki canım...
Kalbime kadar batıyor sevgin
Kırık bir cama bastırsam avucumu
Akan kanın sıcaklığı kadar ...
Öyle tatlı acıyor ki kalbim,
Ne gök kabul eder yersiz kükreyişini...
Ne yer kabuğu sindirir
aciz küllerini...
Üzerine su serpmeden
Gittiğin o ateşinin.
Kaç yağmur gördü de
Yine manzaralar değişmiştir
Hayatımızda,
Güneş yerini kara bırakmıştır misal...
O günler yakındır belkide.
Belkide...
O lanet olası tesadüfler
Yüzünden...
Bu haldeyim....
Kalbinde sevgim yok
Ama
İstanbul deyince
aklıma, sen geliyorsun
Ya...
Bir şehri bir insana
mal etmek,
Ne kadar acı...
Ne çok düşünürsün
Kendimi yormaya
Değer mi ki
Hiç
Senin olmayan bir hayat
İçin kendini yormaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!