Sağnak yağışlarımın ardından
açan güneşle çıkıyorsun,
Sarıp çevreliyorsun.
Görüyorum,
Sende her renk var...
Ama ulaşılamıyorsun
uzaklardasın şimdi...
son çektiğim resmin elimde
gidişin değil beni üzen
ne de dönüşün sevindiren
bilmiyorum gittiğin yer,
çok mu özel?
Tam bir adım atarsın,
o geri çekilir...
o bir adım atar,
sen geri çekilirsin...
attım yuttum oyunu mudur ki aşk?
Küçük ama hayalleri büyük bir şehirde yaşıyordum ben
gülmek bir başka güzeldi seninle bu şehirde
sokaklarında yırtık paltolu dilenci çocukların,
muhtaç bakışlarını saymazsak eğer.
Hafta sonları güvercinler buğday avına çıkarlardı
Ne zaman bir kağıda,
Hayallerimi yazmaya başlasam...
Önce silgim çalındı, sonra kalemim
Sanki hadi yaz... şimdi görelim
Dercesine bağlandı elim kolum
Düşüncelerimdi tek umudum
Dün,
Bir ip çektim kalbimden
Tamamını sarmıştı kalbimin
Artık yoktu o hislerim
Haklıydın
Sen izin verdiğin kadar
“Benim de coğrafyam zayıftır;
Hangi mevsimde
nerede olacağımı bilemiyorum.
Kışın okyanustayım, yazın çölde...
Öylece sürükleniyor
kararsız dünyam. “
Hava soğuk...
Tüm şehirler karlı bugün,
bir tek buralarda kar yağmıyor.
Güneş...
Saç renklerin kadar değil ama
ısıtmasa da var.
insanların konuşmadan da ifade özgürlüğü var
ıslık çakmak da bir cümledir mesela
süresi uzadıkça çok şey anlatılır sana
konuşmadan da dinlersin bazen
tıpkı şimdi yaptığın gibi
sadece okuyorsun memento mori
Matematikte çikarma diye bir işlem yoktur
negatif sayı ile toplamadır aslı...
O yüzden iki insan da birbirinden asla ayrılamaz,
sadece aralarındaki uzaklık artar...
ve ne kadar artarsa o kadar uzaklaşırlar...
Bir atom parçasını ya da bir samanyolu yıldızını düşünün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!