Mustafa Ayten Şiirleri - Şair Mustafa Ayten

Ah şu yıldızlar
ne olurdu ki
bir kuyruk uzatıp alsaydınız beni
çok zamanınızı da almazdım
belki biraz ayla dertleşirdim
belki biraz bulutlara sarılırdım

Oysaki vazgeçmiştim senden
Lakin gözlerim bana ihanet etmiş
Her damla gözyaşında bir anı saklıymış
Anılar yok olmasın diye
Yüreğime dökmüş gözyaşlarını

Çocukluğumu özledim ben
Mavi gökyüzünü
Yağmurda buram buram kokan toprağı
Kuşlara bakıp uçmayı hayal etmeyi
Hızlı geçen mevsimlerin içinde kaybolmayı
Cep dolusu umutla yaşamayı özledim

Öyle acıyarak bakma bana gökyüzünden Revna
Beni yalnızlık sarayına hapseden sensin
Gözlerinle aydınlattığın günümü
Geceye çeviren sensin
Damarlarımda sevdan akarken
Yüreğimde sensizliğin ateşi yanıyor

Ne çok sevilmek yetti sana
Ne de güzel sevilmek
Gülüşünü hak etmek için daha ne yapmalıyım, bilemiyorum
Oysa kalemimin mürekkebi tükendi
aşkını yazarken
Gözyaşlarımla yazdım hasretini

Gel bana
Serin bir rüzgar eserken gel
Rüzgara inat ısıt ellerimi
Karanlık bir gecede gel
Bakışlarınla aydınlat yolumu
Sarıl bana eskisi gibi

İlk defa bu kadar çaresiz kaldım
İlk defa bi bakışla kilitlendi gözlerim
Neydi ki acaba bu
Gece gece aklıma gelen
Yüreğimden çıkmamasına rağmen
Beni içine hapseden

Yaşamak ellerin ellerimle birleşince mümkün
Gözlerin gözlerimi terkedince imkansız olur
Sen bana nefes gibi lazımken
Ben gülüşlerine bu kadar muhtaçken
Senden vazgeçmem mucize olur
Bir an bile seni düşünmemek

Sen yoksun ya
taşıyamıyor gözkapaklarım
iki damla gözyaşını
ne de olsa özlemini taşıyor
o iki damla yaş
Hani yoksun ya

Bir bir düşüverdi gözlerimden
Hayalinle dolu gözyaşlarım
Durmadan titredi kalbim kederden
Bir bir son buldu hülyalarım