Mustafa Ayten Şiirleri - Şair Mustafa Ayten

Bir yüreğim var
Benim değil
Bende değil
Sende
Ellerinde
Yanıyor usul usul

Hüzünlendi yine bulutlar
Bak bırakıyor gözyaşlarını
Hâlbuki neler görmüştü o bulut
Gözlerinin gözlerime değdiğini
Hâlbuki neler duymuştu o bulut
İlk defa bana seslenişini

Saniyelerle savaşırken yüreğim
Kayboldu kokun dakikalarda
Saatlerce arayıp durdum saç telini
Sana yazdığım şiirlerin arasında
Günler  kaçarken benden
Gülüşlerini götürdü gecelere

Yüreğimde kuşlar uçmayalı çok oldu
Gün batıp güneş doğmayalı çok oldu
Pencere kenarına geçip
hayal kuracak halim yok eskisi gibi

Arada bulutlarla dertleşirdim

Dolu dopdolu bir tas
sineye çekmek kâr etmiyor içindekileri
sıkışmış harfler durmadan savaşıyor
ne ölen var ne de tastan dökülen
sayılarla dolu kağıt parçalarıyla kaplanmış bir tas
söyleyin ne işi var dört tekerin bir tasta

Ey sevgili
Ey sevgili
Seni bekliyorum ayla beraber
İlk defa bu kadar karanlık gece
Ay bile aydınlatamıyor dünyamı
İçimde garip bir ürperti var

Sen benim güneşimdin
hayallerime ışık tutardın hep
İki bakış ve bir gülüşünün arasında
gezer dururdu hep ruhum
O gamzendeki çukur var ya
Hep oraya takılır düşerdi yüreğim

Şimdi gitsem buralardan
İzin verir mi gözlerin
Sana baksam uzaklardan
Yine sever mi yüreğin

Umutsuz insan her daim tutsaktır
oysa özgürlüğün ilk şartı değil miydi umut
Ve biz sadece çocukken umutluyduk
Özgürlük avuçlarımızın içindeydi
Büyüdükçe özgürlük uçurtması ayrıldı
bizim küçük ellerimizden

Siyah gözlerindeki derin kuyu
Sahip çıkıyor kara incilere
Kara kapkara bir yol
Hiçbir​ ışık aydınlatamaz senden başka
Derin mi derin bir derya
Yüzmeyi unutturur balıklara