Mustafa Ayten Şiirleri - Şair Mustafa Ayten

Ey sevgili
Ey sevgili
Seni bekliyorum ayla beraber
İlk defa bu kadar karanlık gece
Ay bile aydınlatamıyor dünyamı
İçimde garip bir ürperti var

Sen benim güneşimdin
hayallerime ışık tutardın hep
İki bakış ve bir gülüşünün arasında
gezer dururdu hep ruhum
O gamzendeki çukur var ya
Hep oraya takılır düşerdi yüreğim

Şimdi gitsem buralardan
İzin verir mi gözlerin
Sana baksam uzaklardan
Yine sever mi yüreğin

Umutsuz insan her daim tutsaktır
oysa özgürlüğün ilk şartı değil miydi umut
Ve biz sadece çocukken umutluyduk
Özgürlük avuçlarımızın içindeydi
Büyüdükçe özgürlük uçurtması ayrıldı
bizim küçük ellerimizden

Siyah gözlerindeki derin kuyu
Sahip çıkıyor kara incilere
Kara kapkara bir yol
Hiçbir​ ışık aydınlatamaz senden başka
Derin mi derin bir derya
Yüzmeyi unutturur balıklara

Sen gül
Gül ki yaşamak için bir sebebim olsun
Gül ki ayrılırken gözüm arkada kalmasın
Gül ama yüreğim görmesin bunu
Gülmen için çok kan döktü yüreğim
O gülüşte başka yüreğin yattığını bilmesin

Gül müdür diken midir
Gülün dikeni midir
Şu beni süründüren
Bir zalim güzel midir

Konuşmaz oldu sonbahar rüzgarı
Derdimi dinlemekten takati yok
Sürgün yedi gökyüzündeki kuşlar
Direnişime hiç inançları yok

Hasretin işgal etti yüreğimi

Ellerinde zincirlerle girdiler yüreğime
Cellat düşünceler
Asacaklar, asacaklar duygularımı
Durmuyor, durmuyor katil düşünceler
Durdurabilir mi acep bu zincirler
Sana olan sevgimi

Gökyüzündeki özgür kuşlar bile kıskandı
kahverengi gözlerinde hapsoluşumu.
Varsın yoksun kanatlarım olmasın.
Gözlerinin diyarında
beni uçuran kirpiklerin var...