Musa Musaoğlu Şiirleri - Şair Musa Musaoğlu

Açık mı kapın?
Buyur etsem içeriye,
Kabul eder mi âcizane beni.

Açık mı kapın?
Gözyaşlarımı sunsam sofrana,

Dön gel sensiz yapamıyorum.
Dayanamıyorum bu yalan dünyada,
Hiç bir şey ifade etmiyor ki bu dünya,
Azizim; desene gel buralar sensiz güzel değil diye,
O çırpınışların, hayatta kalman için verdiğim uğraş.
Dün gibi aklımda be kardeşim.

Hani birisini çok seversin, değer verirsin.
Sırf üzülmesin diye kendini siper edersin.
Tüm dertlere tasalara...
Bir gözyaşı dökmesin diye güler,
Güldüğü zaman gülüşünü izleyip yıprandığın vakit için, ağlarsın ya.
Mutlu olduğunu gördüğün zaman sevinir, sevincine ortak olursun,

Yüreğim, sonbahar oldu...
Sahi mevsimlerden son bahardı, değil mi?
Sonbaharın yapraklarını döktüğü gibi,
Yüreğim de yapraklarını döküyor...
Bahardan, sonra yaz gelirmiş.

Durma;
Yeni gecelerin habercisi.
Yıldızlar kadar sensiz ve uzaktasın.
Yıldızlar kadar sessizsin, göz kamaştıran, ışığın gibi narinsin.
İncesin, zarif bele sarılan inci'den dizilmiş kemersin.

Eyyy zamane türküsü, asrın sesi.
Gecenin ortasına, güneş açtıran söz.
Mavi denizi kızıla bulayan mürekkep.
Gayb’ın gıpta öyküsü.
Ölülerin sesi, yaşayanların ümidi.
Herkesin okuduğu, kimsenin anlamadığı!

Bugünde sensiz ve yalnızım
Gün doğumuyla özlemine sayıklıyorum
Gün nasıl geçer bilemem ki
Sen yanımda olmadan
Baksana kuşlar ötüştürüyor,
Gün doğumuna karşı

Bir gün gelip sorarsan, neden oldu tüm bunlar...
Verecek tek kelime cevap bulamam,
Yanaşırım kalbimin ta orta yerine gömdüğüm yüreğe,
Sarılırım...
Neden göz yaşı döküyorsun deme,
Ben seni öyle bi özledim ki seni düşünüp gözyaşı dökmediğim gün yok.

Sanki az sonra bir şey olacak'ta,
Tekrar birilerini hatırlamak zorunda kalacakmışım gibi.

Yapmayın bana bunu,
Gelmesinler aklıma!

Simsiyah bir geceyi aydınlatıyorum sigaramın külüyle,
Sana yakıyorum,
varlığın Yokluğu’na yakıyorum,
Güneşin doğuşun'dan batışına kadar, adını zikrê Duruyorum,
Battı mı güneş.