Elhasıl yetim kalmıştım
Öksüzlükten yetimliğe ışınlanmıştım sanki
Etrafımda ne bir dost ne bir aile
Yalnız gezen yalnız uyuyan ve yalnız dua eden bir bedevi misali
Ben küçükken bana Ebu zer demişlerdi
Geceleri güzelleştiren Ay'ın parlaklığımıydı
Yoksa gözlerimin aşk aydınlığımıydı
Hayır, hayır...
Gözlerin, gözlerindi aydınlatan yüreği
Çatlatan acı kabuğunu
Saatler gece yarısını geçti,
Kadehler, tek tek dizildi masaya
Kadehlerin gözyaşı ile doluşu ile
Yakıldı sigaralar, kar yağan dağlara.
Seni sevdiğim için korktum.
Karanlık Bir kuyudan sana baktım,
Umutsuz kaldım buradan çıkamam.
Senin için şiirlere tutundum, yazdım acımı böyle hafifletirim sandım.
Şiirlerimde sana hasretimi yazdım...
Bilsen;
Bilsen kaç bahar bekledim seni,
Belki de severdin beni.
Saygı duyardın hiç olmazsa.
Peki sabahları kuşlar nasıl ötecek sensiz,
Ya geceleri; ay nasıl aydınlatacak yeryüzünü sen olmadan...
Tekrar bir gün doğumu sigaramı yaktım,
seyre daldım.
Beton yığınından oluşan duvara, sarılı sarmaşıklara.
yavaş ve sakin bir şekilde Çayımı yudumlarken.
Aklımı yitirdiğimi fark ettim,
Sonra beynimle bir hasbıhal...
Ah ah bir bilsen içimde kopan feryadı,
Ne kadar zorlanıyorum bir bilsen böyle davranırımsın,
Şiir yoldaşım olan kaldırımlar bile bana düşman,
Seni onlarda gördüğüm Yıldızlar kan kusuyor bana,
Sensizlik kokmaya başladı üstüm başım,
Sigaram yandıkça yüreğim parçalanıyor,
Sokaklarda yürüyorum darma dağın şekilde,
Kime varıp soluklana cam acep,
Kimsem kalmadı ki bu Hayata,
Konuşunca dertlerimi yitirdiğim nerdesin,
Bir gülüşüyle içimdeki dertlerin hepsini alıp gömen nerdesin,
Sarıldığım zaman kendimi cennette hissettiğim nerdesin,
Vücudumdaki bu kan ne!
Yaram mı kanadı...
Her şey bitti dedim, yanılmış mıydım?
Ama acıtmıyor bu sefer, aynı acıyı his etmiyorum
Kanayan yara denince, acı hissediyordum
Ağlamak istemiyorum artık
O kadar güçlü değilim ben
Dayanamam bundan sonrasına
Kaybedersem, tetiğin ucundakini
Bir daha gülmez bu gözlerim
Şükreden dillim tutulur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!