Anlatacakların sadece bunlar mıydı?
Vurmam, kırmam, dökmem mi?
Ben sadece bu muyum,
İçen ağlayan, sızlanan.
Yoksa ben ölümüne seven
Günler geçiyor hasret dolu, özlem dolu
Öyle kötü ki senden uzak buralarda yaşamak
Öyle kötü ki sensiz düşünmek, nefes almak
Sahilde sensiz dolaşmak, ağlamak,gülmek.
Senmişsin benim kaderim, derdim,tek tasam
Bu sabah evime biri geldi
Korktum önce kapı zorlanınca
Unutmuşum geleceğini,
O sebepten mandal kilitliydi.
Hemen kalktım toparlandım
Unutmuştum sevmeyi
Dokunmaya sevgiliye.
Unutmuştum gülmeyi
Şöyle içten gülmeyi.
Nasılda kandırmışım kendimi
Ben söylemiştim olmazlarımı
En başta yalan
Yani önce kendime
Sonra diğerlerine.
Ne oluyor böyle nereye?
Öyle karışık ki duygularım
Bir düğüm oldu.
Öyle anlamsız ki her şey
Sanki bir bir sır oldu.
İşte öyle bir an..
Anlatacak öyle çok şeyim var ki sana
Sensizliğimi, çaresizliğimi.
Kelimeleri dizebilirsem, eğer dinlersen.
Nasıl eridiğimi, demiştim ya hani mum gibi
Nasıl ezildiğimi,umutsuz..
Gitmiştim belki de istediğim yere
Bu 22 Mayıs’ta.
Gidemedim yine buradayım...
Çirkinlik ve acılarına rağmen.
Sevgili, sevmek, gülmek...
Arayacağız bu satırlarda
Sevgimizi hüzünle.
Ağlayacağız bu satırlarda,
Belki günlerce.
Anlayacağız bu satırlarda
Kaybettiğimiz güzellikleri.
İşte bir gün daha sensiz,
Bir gün daha ben çaresiz
İşte bir gün daha,
Bir gün daha ben sessiz.
Bir günler ayırıyor bak bizi böyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!