Artık benden umudu kes diyorsun vesselam
Seni sevmemem için bir sebep bulamadım
Hiçbir şey değişmez ki vermesen bile selam
Dinmeyen hislerimi ne yapsam bilemedim
Umudumu kesmedi ettiğin anlık veda
Bir gün elbet hatırım sorar diye bekledim
Yıllar geçtiği halde çıkmasa da ses seda
Onsuz hayat ne işe yarar diye bekledim
Yıllar yılı kahır çekip yaşayan
Çileler içinde yüzen biriyim
Durmadan gözyaşı döküp yaşayan
Hep kendi kendini üzen biriyim
Görmedim kimseden kendime hayır
Ey can özüm şu gönlüme bir sitemin bin cefadır
Kalpte pişen dile düşmez gizli sevdam güç vefadır
Belki bana acı olan sana göre zevk sefadır
Güller açsın gülyüzünde ben ağlarım ama gül sen
Kendini tanıyamazsın bende olan seni bilsen
Sana uzaklardan yolladığım gül
Solmaya kalkınca beni hatırla
Gönül kapın aşka manevi bir yol
Bulmaya kalkınca beni hatırla
Verilen nimetlere nasıl da çok nankörüm
Halbuki şu toprak, su, hava benim içindir
Kalbime cimri iken nefsime hep bonkörüm
İman gücü denilen deva benim içindir
Görünce gönlümün yangını başlar
Ben ona yanarım o başkasına
Söndüremez artık gelsede kışlar
Ben ona yanarım o başkasına
Ne Sevda’ya benzedin ne Fatma ne Ayşe’ye
Ahrette cennet gibi ben seni başka sevdim
Taht kurdun şu gönlümde en duygusal köşeye
Bulunmaz nimet gibi ben seni başka sevdim
Doğduğum an şükredip kucağında koklayan
Ben sevmeyi annemden başkasında görmedim
Koruyup kollayarak saf sütüyle saklayan
Ben sevmeyi annemden başkasında görmedim
Yaşama tutunurken dibe vurdu insanlık
Adalet haddi aştı haksız haktan bihaber
Kul nefsinin peşinde dönmez oldu bir anlık
Terbiye sınır dışı huy ahlaktan bihaber
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!