Bilmezdin sen benim içimin nehirlerini
Görmezdin sen herkesin gördüklerini
Çekip gittiğimde dönmeden geri
‘gelmesen de beklerim’ diyemedin mi?
Dokunmadan sevmekti bizimkisi,
Sadece bakmaktı boş çerçevelere,
Ve yolda görsen bile,
Başını çevirip bakamamaktı…
Ayrılırken vedasız gidişine mi yansam,
Bir telefon kadar yakın iken
Bir asır kadar uzak olanlara...
Her düştüğünde beni ara diyenler
Çelmeyi takıp ardımızdan güldüler...
Dost diyenler yalan olup gittiler.
Gözlerim ne zaman seni arasa
Bir kuş ağlar çok uzaklarda
Anılar sokaklara indiğinden beridir
Düşerim yarim asi yollarına .
Duydum ki yarin canı sıkılmış
Yok elinden var diyarına kanmış
Bilmezdin hallerim kime yaramış
Değnek yiyen ile atanı bir saymış.
Çalındı hayallerim,
Gençliğim gibi,
Yarım yamalak bu hayat oyununda…
Bir ümittin oysa.
Sen gittiğinden beridir,
Gökkuşağı düşerdi okul yoluna…
Bilir miydi ki renklerimizi…
Yoksa bilmeden mi düşerdi bizi..
Yürürken ıslanırdık çok defa
Ne şemsiye açardık ne kaçardık
Ayın şavkı vurur bugün denize
Yakamozları kıskandırır ela gözlerin
Sen saçlarını savururken esen yele
Gözlerimde kaldı ela gözlerin
Kimler kaldı bir bak ardına
Ya da kim vardı ki aslında
Elleri ellerime yar olan
Gözlerim gözlerine aldanan
Bir umut sabahında kaybolan…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!