Şairlerin ölümü sessiz olur
Hadi kapatın o sesi
Bu gidiş veda değil
Vuslata beş kalanın ertesi
Bir yokuştu sevda
Cenneti yaşatırken cehennemi gösterdin
Sen benim meleğim olamadın olamadın
Bin kadın bir olsa bir sen etmez dedim
Sen benim biriciğim olamadığın olamadın
Sarardı yapraklarım dal koptu fidan düştü
Öldü de istersen,
Ama sevmedim deme…
Aşkın üzerini çizip silsen de ümitlerini,
Yine dönüp geleceğin yer kalbimin orta yeridir.
Bilmediğin yollara vursan da kendini,
Varlık ile yokluk arasında,
Geliş gidişlerin uçsuzu bucaksızı…
Yok işte umut,
Çalakalem yazıldı hayatım kalakaldım,
Ateşten gömlek giydim de tek sana yandım…
Bir tek sana, bir tek sana yandım.
Ayı ışığında yürürüm güneşe küs yüreğim,
Yollara vururum bedenimi,
Ve yarım kalan hayallerimi…
Sen, hayallerin neresindesin?
Diyar diyar gezersin de bana gelmen zor olur…
Mevsimler değişse bile tüm ömrün kış olur…
Bensiz kurduğun o yuvan o gönlüne dar olur…
Hafife alsan bile duyguların mahpus olur…
Ömürden gitti,
Saçımın bir akı etmez
İnsan yığıntıları…
Ne bir hayra yoramazsın,
Ne bir düzene koyamazsın,
Çıkar olunca önü arkası;
Yükseklerden düşesim var
Kalkıp yine sana koşasım var
Ama ayaklarım kırık bu defa
Hem de sen kırdın bu defa
Ne varsa yok ettin
Önce sen gittin
Arabesk günlerin çileli yıldızı,
Sen, yoksul sokakların fakir kızı,
Sen, gören gözlerin gönül hırsızı…
Nasıl da bırakıp gittin bir anda?
Her yanım isyan, her yanım sızı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!