Sırf yaşamak adına yaşanılan hayatlara…
__Derin sancıların sabahını,
Kırlangıç sesinde öğüttün.
__Akşamlarında sessizliğin, sesine düşmüşken
Sen yokken:
Yalnızlığın gölgesinde,
En tenha yerindeyim.
Bir gün olur ya,
Belki düşlerinin kıyısında
Sessiz bir gülücük takılır dudaklarına;
Ellerimde çığlık bir gece, biraz yıldız
O kadar yalan ki bazen yaşadığımız
Yandığımız kavgalaştığımız bu hayat
Kırmızı bir yalan gibi dibe vurur öfkemiz.
Özgürlüğü tadamadım ben,
Sana tüm kırgınlıklarımla gelmiştim oysa
Ne varsa yüreğimde söyleyecektim
Ağlayacaktım üstelik çocukça
Kaşlarımı çatıp küsecektim
Bir süre suskun kalacaktık manasızca
Ve bilecektim senin bunlara aldırmayacak oluşunu
Az kalmıştı işe girecektim
Evleneceğimiz parayı denkleştirince
Osman abi ve Neriman ablayla istemeye gelecektik seni
Annen ters-ters bakmasın diye
Lokumu en iyisinden alacaktım
Sonra gücümüz yettiğince bir ev tutacaktık
Kaybolan düşlerimin çözümü yok ya da şu aralar öyle hissediyorum.İnsanların ne yaptıkları da umurumda değil olası ihtimallerle yola çıkmadım hiçbir zaman kör kütük aşık oldum ama eğilmedim ve yüksünmedim sevdamın diretmişliğinden şimdi bunları neden yazdım bilmiyorum en iyisi s....etmek..
Bir çok sokaktan geçmiş ve her kaldırımda biraz duraksamıştım aklımdan geçenlerle yoğunlaşıp iradesizce ne düşündüğümü kendime anlatmaya çalışıyordum ve yorgunluktan geberebilirdim....
Sabahsız bir melodi,
Akşamı ziyan.
Hüzne tohum eken bir traktör,
Hasatsız boş ve umutsuz.
Kalıp öylece yol üstünde
Arkasından bakmak,
Tamda baharında diye başlar şiir
Şiir ki kederinden kâğıda ağlamaklı
Vuslatlar hüzünler ne kadar hicran varsa işte
Kalem şiire şiir kâğıda Dökülürken
Şair yontar yüreğini bir açacağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!