Sensizlik dönüştü ince ağıda
Sözümü sızlayan genize döktüm
Kalemim iç döktü onca kağıda
Gözümü ağlayan denize döktüm
Solum dan seslenen sızıydı hüzzam
Giderim sanmıştım
Yüzüme kederin yağmasını istemediğim yağmurların olmadığı yerlere
Giderim sanmıştım içimi donduran
Rüzgarların esmedigi yamaçlara
Kalırım sanmıştım
Dolaştım alemi Seyran eyledim
Her gün bin bir türlü zarâ göründüm
Soyundum eğnimi üryan eyledim
Meclisi irfan da arâ büründüm
Kimin de arındım kimin de yundum
ZÂY ETME GÖNÜL
Öz ocakta yanıp pişmeyen sözü
Sinenden dudağa dil etme gönül
Basiretten uzak kapalı gözü
Biz sevgi yolunda topuk tozladık
Zişân sevdik, zişân olduk vesselâm
Gönül gülümüzü, öpüp kokladık
Zişân açtık, zişân solduk vesselâm
Dilimiz devranı zamâna verdi
Tevekkeli değilmiş, kalbimin itirazı
Seni bulana kadar, yâr demedim kimseye
Vuslatına delil miş, ümidi min marazı
Şifa alana kadar, dur demedim kimseye
Gönlüme vurdu elbet, sevginin balçıkları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!