Düşlerin ağır geliyor geceye
Seni taşıyamıyor bu saatler
Ateşte ıslanıyor
vakit Yıkılıyor fikrimde
Koynuna giriyor soluklarım
Kaybediyor ömrümü
Babamız gitti bir sabah,
Ne vedası vardı, aklımız da, ne son sözü.
Biz dört kardeş, gözyaşını bilmeyen yaşlarda..
Annemizin gölgesine sığındık, sonra.
O günden beri sanki hiç büyümedik.
Yüreğime bir gece indi, sessiz ve soğuk,
Adını anarken yandım, sustu bütün sokaklar.
Bir yarım ekmek gibi bölüştüm yokluğunu,
Sen gittin... ve ben, içime gömüldüm susarak.
Müebbet değilsin ya, bir gün de çık aklımdan...
Yastığa baş koyduğum her geceyi cellâdım yaptın bana,
Gözlerimde kırık düşler, dudaklarımda yarım dualar…
Bir unutuş bulamadım, seni silip de ölesi sabahlarda.
Hatıran küle dönmedi ki, rüzgâra karışsın dağlarda.
Ahhh be ahh, ne vardı ki öyle çekip gidecek?
Sanki başka biri kalkıp, seni benden daha çok sevecek.
İhtimalinde bile yok böyle bir şey hayatın.
Seninle cennette güzel cehennem de,
Ne kadar da zor ârafın.
Yitik bir yıldız gibi
gökte adın kayar sessizce,
ellerim boş, dizlerim sancılı,
özgürlükten önce bir zincir vurur gece,
Yıldızlar dökülür Hınıs gecesine,
Sükût eder dağlar, konuşur rüzgâr.
Ben gurbet eldeyim, adın dilimde,
İçimde sızlayan bin yıllık bahar.
Bir yanım kar tutmuş Karasu gibi,
Haritada adı yok bu bekleyişin,
Ne pusula gösterir yönünü,
Ne de rüzgâr sürükler seni bana…
Hasretin yaktığı yer,
Her gün biraz daha eksiliyorum,
Güneş doğsa da içim karanlık,
Bir gülüşe muhtaç suskun yüreğim,
Sesimi duyan yok, yankım bile kırık.
Sokağımda çocuklar büyüyor bensiz,
ana,
Eliyle yoğrulur Hınıs'ta zamanın ruhu.
Duvarda eski bir takvim asılı,
Her yaprağında eksilen ömrümü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!