beynimizin derinliklerinde: "acaba ne demek istedi? " suali kendisine cevaplar ararken ve hatta bazen: "bu söylem yahut eylem bildiğin yanlış! " diye içimizden geçirirken, dilimizden: "vardır bir bildiği! " söylemi gayriihtiyari dökülüyor... irademize ipotek koyan ve düşüncelerimize asla ehemmiyet vermeyen bu durumu da "dava" diyerek açıklıyor ve sözde kendimizi tatmin ediyoruz...
Atalar; "düşenin dostu olmaz" demişler. İyi demişler, hoş demişler de bence eksik demişler... İşin aslı: Ayaktayken de dostu olmayanların bu durumlarının farkına ancak düştükten sonra varmalarından başka bir şey değildir...
bir sen kaldın düşümdeki düşümden
sonradan bulduğumsun
evvela kaybettiğim çöllerinde
şimdi odunun tellerinde taksim et beni
bir parçamı kendine
düşünmekten sıkıldım!
ki buna düşünmek de denemez
kahrolsun felsefe
"düşünüyorum ama yokum"
bizimki daha iyi oysa
Düşlerini gerçekleştirmeyi çok severmiş yollar.
Üstelik fikrini de sormazmış düşlediğinin.
...
Duydum ki ben de yollara düşmüşüm.
yarınlardan dem vuruyorsun da
Şimdi yanımdan bile geçmiyor,
göz ucuyla bile bakmıyorsun.
Bir trajedi ancak bu kadar
eğreti durabilirdi komikliğinde! ! !
yerde gördüğü ekmeği kaldırıp, öpüp başının üstüne temas ettirdikten sonra yüksekçe bir yere koyan insanoğlunun, bu fiili icra etme gerekçesi "ekmeğin kutsallığı, nimet oluşu ve bu nedenle saygıyı hak etmiş olduğu" hususiyetidir. ancak aynı insanoğlu, yerde bir başka insanoğlunu görünce, kaldırıp yüksek bir yere koymak bir yana, ya görmezden gelmekte, ya "sana iyi oldu, bunu hak ettin" mealinde bir lakırdı sarf etmekte, ya da kantarın topuzunu iyice kaçırarak fiziki olarak saldırmaya dahi çalışabilmektedir. ne yani, insanoğlu kutsal bir varlık değil midir, yoksa nimetten mi sayılmamaktadır? en nihayet insanoğlunun genelinin, yerdeki ekmeğe karşı takınmış olduğu tutuma benzer olan davranışları, dini, ahlaki bütün değerlerini sadece basit işlerde, o da göstermelik olarak ifade edebilmesinden başka bir şey değildir
sabah Şevki Bey edasıyla konuşanların, akşam en ucuzundan bir arabesk şarkıya "klasik" muamelesi yapmaları hususu "ekmek kavgası" deyimiyle meşrulaştırılır...
elimde değil
bileniyorum
bilmeyenin, bilene
görmeyenin, görene
duymayanın, duyana tahakkümüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!