Ellerini tutmak
Gözlerine bakmak
Saçlarını okşamak
Bunları düşünmek bile çıldırtıyor...
Anlıyor musun?
Nerede kalmıştık?
10 Kasım 1938`de,
Yola kaldığımız yerden devam...
Yılmak yok yola devam...
Yarım kalan projeler...
Hedefler ve gençlik...
Adam gibi adam,
Desinler istiyorum...
Duruşum, bakışım...
Adam olmalı...
Konuşmam, susmam...
Karakterli olmalı...
Umuda yolculuk yaparlar ve yaptırırlar.
Gözleri parlar ve parlatırlar.
En iyiye, en güzele götürürler.
Ne yapsalarda umduğu yerde değiller.
Yılmazlar ve devam ederler...
Öğretmeye ve hala öğrenmeye...
Geldim, gidiyorum derken;
Bu gurbet elden...
Geçmiş, bugün, gelecek derken...
Bu varlık içinden;
Ümmet, millet, birey derken...
Bu topraklar içinden;
Toz duman,
Hayat boran,
Düştüm ey varan,
Yok mu gören?
İçimde hüsran.
Gözlerimde volkan,
Bu mahşerde bir var olmak,
Bir de yok olmak...
İz bırakmamışsan fark yok...
Önemli olan yaşamak,
Şaşarım bu akla...
Bu mahşerde bir iz bırakmak,
Dağların sesi,
Rüzgarın uğultusu değildi.
Sanki baş kaldırıştı..
Martılar tabiyatın bağrından kopan bir çığlıktı...
Üzerime üzerime gelen dalgalar...
Düşlerimde bile görmediğim hayvanlar...
Hayatı soranlar var
Çoçuğu, genci, yaşlısı ile...
Kimi sıgarasının dumanında...
Kimisi kaleminde, kitabında...
Kimisi yollarda, hanlarda...
Bazıları savaşta,
İstanbul bir başka güzel
Sen bir başka güzelsin.
İstanbul`a kavuştum.
Sana kavuşamadım.
İstanbul kıyılarında dolaşırken;
Saçına dokunamadım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!