Müptela Âşık Şiiri - Halil Kumcu

Biten bir hayalle birlikte,
Gözlerim gayet sitemkâr;
Dağlamaya başlayan yüreğimi,
İnce ince o korku sarar.

Aklımın seyir defterindeki cümle,
Sadece sevmek istemiştim.
Ben sana müptela âşık,
Aşkın ile yanmayı düşlemiştim.

Baktığım gönül halinde,
Düşlerim düşlerinde sabahlar;
Efkâr bastırdı yine,
Sevip de bir türlü kavuşamayanlar.

Yarım kesilmiş resmini,
Cüzdanımda sürekli taşıyorum;
O uçamayan kanatsız kuş gibi,
Ağaca atılan bir çentikte kanıyorum.

Kapımı çalan,
İçimdeki pişmanlığın sancısı,
Çırpınır durur âlemde,
Ezberlediğim cümledeki ayrılık şarkısı.

Dilinden dökülenleri anımsar mısın?
Soluğuma gömüldüler;
Gam yemek böyle bir şey olsa gerek,
Aşkın merheminde yanmakmış hüner.

Gel katıl bana,
Böyle şey mi olur deme;
Aşkına tutuldum,
Zikrimden yüz çevirme.

Ben deliler gibi sevdim,
Masal ile düş arasında;
Bir ağrı duyar gibi,
Bir ateş buldu beni her sana baktığımda.

Islak yalnızlığımı,
Kulağına arz ediyorum;
Kıyamet gününde kefaretim gözlerim,
Kör olarak haşrolmaya geliyorum.

3 Ocak 2023 / Çarşamba / Ankara