Münir Üsküdar Şiirleri - Şair Münir Üsküdar

Evimizin yan tarafında
Geniş alana kurulurdu
Bayramyeri.
Pırıl pırıl ayakkabılarımı,
Yepyeni elbiselerimi giyip,
Topladığım bayram paramla

Dün gece
Gözlerim seni
Sokak sokak aradı
Soluk ışıklarda.
Umutsuz
Çaresiz, yorgun.

Hiç böbürlenmesinler
Boşuna.
Mentol-kolonya olmasa da
Matbaa mürekkebi kokulu.
İlk kağıt mendili
Anneannem buldu..

Yağmur olup
Yağdın toprağa.
Rüzgar olup
Çöllerde savruldun.
Kol kanat oldun
Yaralara şifa..

Yakar alevler
Dağlar kızgın demirler
Hırsla tutan elleri.
Şaşkınlık kararsızlık
Deli eder
Dolandırır dilleri.

Dönme dolap gibi döndürürsün,
Yağmuru durdurup
Güneşi söndürürsün
Ele güne güldürürsün..
Hayırsızın birisin,
Sen insanı öldürürsün…

Kuruyan ağaçlar yaprakla dolmuş
Topraklar kavuşmuş yağmurlarına
Goncalar büyümüş güllere dönmüş
Ben sana susadım seni isterim.

Denizler durulmuş dalgalar bitmiş

Halimi hep soran sensin
Yaraları saran sensin
Aşk doktorum dert ilacım.
Göz bebeğim gönül kuşum.
Damla damla akan sensin
Alev alev yakan sensin

Kimsesizim yalnızım
Yatağım soğuk bugün.
Beynimin sırtında
Güneşin peşindeyim.
Yastığım ezildikçe ezilmiş
Kollarımın arasında

Öne alındı diye saatler
Uykumu bölüp
deli gibi ötmenin alemi yok.
Ne hak biliyorsun ne de hukuk
Ne gelenek ne de töre.
Küstürürsen tavukları