Muhteşem Oksel Şiirleri - Şair Muhteşem ...

Sen,
Okunup bittiğinde
Yüzüne bakılmayan,
Tozlu raflara mahkum,
Eski kitap alanların,
'Satılmaz' diye almadıkları,

Bir kız tanıdım,
Umut doluydu kalbi,
Masumdu gözleri.
Bir kız tanıdım,
Hayat onun için
Siyah ve beyazdan ibaretti.

Camları sildiğinde,
Yağar yağmur sadece.
Açmaz güneş birdenbire,
Canın gezmek istediğinde.
Bulamazsın otobüs gideceğin yere,
O saatte.

Sararmış resmini, çekmecemden çıkardım.
Resmine bakarken, hayallere kapıldım.
Şiirler söylüyordum, aşkımı anlatan.
Bir damla yaştı, gözlerimden akan.
Gökkuşağının yedi renginde yaşarken,
Fırtınalar içinde kayboldun aniden.

Arayacaksan, ara.
Bütün gün telefon başında,
Beklemek beni yoruyor.
Bana ümit vermişsin,
“Seni ararım” demişsin,
O zaman arayacaksın.

Eh be falcı kadın!
Vallahi içimi kararttın.
Kırk yılın başında
Bir acı kahve içtik.
Tesadüf sana rastladık ya,
Bir fal baktıralım dedik.

Duymak istediğim, sözler vardı,
Senden bir kez olsun duymadığım.
Ben hiçbir zaman “canın” olmadım.
Söylemediğin cümleler vardı,
Bir kez olsun söyleyemediğin.
“Seni seviyorum” ilk baştaydı.

Sen beni adam yerine koymadın.
Bana yokmuşum gibi davrandın.
Beni gördüğünde bakışlarını kaçırdın.
Oysa, ben seni seviyordum.

Sen benimle dalga geçsen de,

Hatırlıyorum, etrafa karanlık çöküyordu.
Saat takriben, sanırım akşam altı otuzdu.
Çok soğuk bir Ankara akşamında, bir kış vakti,
Gidiyordum evime doğru her zamanki gibi.
Bir otobüsün içinde, pencere kenarında,
Baktım dışarıya, yorgun ve dalgın bakışlarla.

Yarın, çok geç olabilir sevgilim.
Haydi kalk, üşenme,
Hazırlan, kırlara gidelim.
Bahar geliyor.
Seninle dallarda,
Çiçeklerin açışını seyredelim.