GEL DEDİN HANİ NERDESİN
Yalnızlığıma prangalar vuruldu
Ey sevgili, gel dedin hani nerdesin.
Senin olduğum nice diyarlara duyuldu
Ey sevgili, gel dedin hani nerdesin.
GELİRMİSİN
Zamana kulak verip aldırmadan
Sözlerim olup bana gelirmisin.
Çevrene selam durup bildirmeden
Yüreğime yol bulup gelirmisin.
GİDEMİYORUM
Kimsesizliğime kim, olurmusun sevdam
Gidecek yerim varda gidemiyorum
Hayatıma gonca gül, olurmusun sevdam
Sarılacak gülüm varda, saramıyorum.
Gidiyorum ardım da sözler bırakarak
Kor ateş kaldırımlarda yürüyorum yalın ayak
Yüreğim yangın yeri
Her nefes alışım acıya isyan…
Feryadım fırtınalara karışıyor
Bir umudun başladığı andı
seni gördüğün ilk zamanlar
Bir kıvılcımın alevlendiği andı
gönül evime geldiğin anlar.
Gel demesemde çoktan ordaydın
GÖNÜL SENDEN GEÇMİYOR
Yollarım ayrı olsa, duygularım hazanın,
Her şeyden geçiyor da, gönül senden geçmiyor.
Mısraları seninle, kaleminde ozanın,
Deryadan geçiyor da, gönül senden geçmiyor.
AYNADAKİ RESMİM
Renkleri solmuş yaşamımın
Tek derdim suretim olmuş
Önüne engeller konmuş yolumun
Beni bana hatırlatan aynadaki resmim kalmış
Dur diyordu içimdeki ses
Ama ayaklarım çıkmıştı bu yola
Üzerindeki beni dinlemeden
Usul usul gidiyordu
İçimdeki dur sesini duymadan
neydi bu ayaklarımdaki heyecan
BEN bu şiiri satırlara dökerken
SEN elinde kalem, kapağı dudaklarında
Sanki bir şeyler der şüphe eder gibi
Düşünüyordun durgun ve alımlı.
SEN etrafına dertli dertli bakarken,
Kuş sesleri kulağımı okşuyor
ağaçların yüzünde bir tebessüm
sevgililer kolkola
alem bir başka güzel
bir akşam üstü.
Yaşamın acımasız kollarına atılmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!