Bugün de bitti geldi geçti eksildim biraz daha
Önümde değilde ardımda kalanlar daha fazla
Her gün böyle başlıyor ve bitiyor hep aynı sonla
Gözüm yolda ama kimseler görünmüyor ufukta
Hüzünle bitti deldi geçti içimi koca sevda
Kuruyup düşüyor bir bir dökülüyor bak tüm yapraklarım
Doğrudur bir vakit küçük dağları ben yarattım sanırdım
Boyumun ölçüsünü aldım hem de çok ağır bir şekilde
Sonumun böyle olacağını hiç tahmin etmezdim bile
Yolumun nereye varacağını kestirmek çok zordu en başında
Niye değmiyor hiç bir el kalbime artık niye yok baktığım yüzlerde aynı sıcaklık
Uzadıkça uzuyor kendime çıkan yollar çok ötedeyim kendimden bu ne uzaklık
Rahat mı batıyor sana kalbim aşk kim sen kim neyine yetmiyor sanki senin yalnızlık
Sıfat mı arıyorsun bu halimize sen dur ben söyleyeyim bu baştan sona saçmalık
Eksik olmasın yinede bak her gece başucumda hiç gitmiyor sensizliğim sağolsun
Saklı kalan düşler vardı bir yerlerde biliyordum el değmemiş hiç kirlenmemiş
Akla uzak kalple yanyana duran sözler var içimde hiç kimseye söylenmemiş
Dinlediğim hiçbir masalda böyle büyük bir kahraman yoktu beni etkilemiş
İndiğin yer öyle tenha ki içimde besbelli daha önce kimse girememiş
Fazla direnemez ki zaten bu kalp sana yakında düşer bir bir tüm kaleleri
Eskiden böyle miydi oysa öylesine boyun eğmez alabildiğine asi
Dönmesi yine beklendi bütün gün sabahtan akşama
Bir çizgi daha eklendi her günün sonunda alnıma
Böylesi hiç görülmedi daha önceleri hayatta
Birisi daha çok sevdi ki bak kalbin onun yanında
Körkütük yalnızım burda en az yaşım kadar yaralı
Nereden çıktın sen şimdi tam küllendi yangınım unuttum derken
Yeniden yakmak için elinden geleni yapıyorsun gerçekten
Görmezden gelemezdim ki ne çok özlemişim o gözlerini ben
Beni ben bile tanıyamazken bir bakışta gördün içimi sen
Saklayacak değilim ki senden evet çok koydu bana yokluğun
O vurduğun yer o kadar da çok acımıyor artık kalbim kabuk mu bağlıyor ne diye
Düşündüğüm an düşüyor aklıma yine hep sana dair bir anı senli bi hikaye
Oturduğun boş koltuğa baktım da bi şöyle koyu bir acı gelip oturdu içime
Üzüldüğüm yan şu ki hala kördüğüm aşığım ben senin saç uçlarına bile hem de
Unuttuğumu sandın belki sende herkes gibi inandın bunun olabilirliğine
Nöbet tutuyor yokluğun kalbimin önünde senin çıkıp gitmeni bekliyor
İlelebet kal n'olursun sen bende inan yaa o geçerse yerine diye içim tir tir titriyor
Lazım olan tek şey sensin bu yüreğe gerisi hep hikaye bırak anlatsınlar onları kim dinliyor
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum duyulmuyor mu sesim senin ordan oysa ki yer gök inliyor
Yanıp yanıp sönüyor ruhum sensizliğe gebe gecelerde içim bir dalgalı bir durgun
Susturdun içimdeki çocuğu en zayıf yerinden acımadan vurup öldürdün
Elimden aldın küçük sevinçlerimi bile tüm renklerimi siyaha döndürdün
Lütfedip azıcık eğilseydin kalbimden daha mı çok kırılırdı o gururun
İsteyip ulaşamadığın bir şey olursa beni anımsa tam da o durumum
Neyse hiç yaşanmadı farzet yine de sen ne ben bir şey söyledim ne de sen duydun
Kendini gördüğün o yerden bile daha yüksekti kalbimde durduğun yer oysa
Irgalamaz artık beni senden öncekiler kimdi niye gitti nereye gitti
Şu kadarcık umrumda olmaz çok sevselerdi yanımda olurlardı zaten şimdi
Islanmaz gözlerim bi damla yaş düşmez ardından çok oldu onlar ordan düşeli
Layığından çok sevilince dilediği gibi kıracaklarını sandılar bu kalbi
Özrü kabahatinden büyük aşklar yaşattım hep sana kalbim affet beni ama bitti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!