Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Adın duyulmayacak artık kalbimin dilinden acı da duymayacak kalp senin yüzünden
Yasın tutulmayacak yazık ne çok sevmiştim seni ben diye ağlamayacak kalp peşinden
Şenlik yeri olmayacak yüreğim sen giderken ama yangın yeri de olmaz muhtemelen
Eksik falan kalmayacak inan sensiz bir yanım canım da yanmayacak öyle ta derinden
Seni şöyle alalım lütfen çıkışlar sağdan sen kovuldun göğsümün solunda ki yerinden

Akşamına unutulan sözler gibiyim öyle sahipsiz öyle sıradan ve hiç umursanmayan
Yaşamına sığamayan bir tek ben miyim etrafındaki onca küçük yalan dolan arasından
Şu kadarını bilmeye hakkım vardır sanırım öyle olduğuna inanıyorum en azından
Ellerin ne fazlası vardı benden söyle neredeydi yanlışım neyim eksikti benim onlardan

Neresinden tutsan elinde kalır bırak iler tutar yanı yok bu yaptığının izahı olmaz

Değiştin mi benden sonra yoksa aynı bıraktığım gibi misin hala orada
Ulaştın mı aradığın o huzura yoksa alıştın mı koyu bir karanlığa
Yavaş mıydı zaman yoksa akıp gitti mi avuçlarından varamadan farkına
Gerçek miydi gözündeki o yaşlar yoksa yine mi yanıldım ben senin hakkında

Uğraşmaya gücüm yok bundan sonra bıraktım akışına olsun ne olacaksa

Bazen içten bir gülüş gökten tüm yıldızları toplayıp önüne seriverir
Ezilen üstüne basılıp geçilen hep benim düşlerim olamaz dedirtir
Takılıp düşsen de uzatıp elini yerden kaldırıp yaranı sarıverir
Üflese geçecek o an tüm yaraların dinecek acıların gibi gelir

Leyla olsan böyle tutulur muydum bilmem ama halim Mecnun'dan hallicedir

Gönlüm arkalıksız bir iskemle sanki gelen hiç bir aşk yaslanıp ardına şöyle rahat bir nefes alamıyor
Ömrüm yapayalnız bir iskele senelerdir beklerim hiç gelmedi o gemi gelecek gibi de görünmüyor
Zirvesi belki durduğum yer kimsesizliğin yada taa dibi cehennemin hoş daha orası da  bilinmiyor
Dönmeni bekleyecek gücüm kalmadı tükendim artık ama ölmeyi istesem de öyle hemen ölünmüyor

Ellerin yansa avuçlarımda şimdi yine bir beyaz zambak kokusu duyulsa içimin kış bahçelerinde

Bir eski zaman masalı aklımda kırık dökük bir yanık türkü dilimde
Bir yamalı ceket sırtımda biraz üşüdüm ama yürüdüm bütün gece
Bir keskin bıçak sokaklar vurup geçiyor anılar her köşede sessizce
Bir yanım buz kesiyor ama bir yanım küle dönüyor yangınlar içinde

Bir kurşun işlemez karanlık her yeri saran ki göz gözü görmez biçimde

Yok değil benim de sana çok kırıldığım zamanlar ama hep sustum ben bizim için
Az gelir şimdi ne söylesem sana aslında içimde bini bir para sitemlerin
Çok değil daha bir kaç yıl önceydi hatırla bana çok seviyorum seni deyişin
Vız gelir şimdi hiç bir şey acıtamaz beni acıtmıyorsa eğer bu vazgeçişin

Hoş değil ama bir sevdayı ayaküstü bir vedaya sığdırıp da hoşçakal demek

Ne biri gelsin kalbime ne de biri değsin tenime artık vazgeçtim ben aşktan çoktan
Umduğunu değil bulduğunu sevsin kalp çok lazım olursa sıkılırsa yalnızlıktan
Ruhum demlensin şöyle bir oturup dinlensin iyice soğusun içim bıktım yanmaktan
Halim yok konuşmaya zaten çok yoruldum herkese kendimi anlatmaya çalışmaktan

Ah benim çocuk kalbim hep böyle düşünen bir aklın elinde oyuncaktı bunca sene

Baktın baktın bana ama bunca zamandır hiç görmedin beni
Aktın aktın yaka yaka içimde ateşten bir nehir gibi
Naptın naptın bana böyle susma hiç öyle bir cevap ver hadi
Uzaksın çok uzaksın ama lazımsın sen bana nefes gibi

Yardım yardım et bana tanrım nolur gör halimi kurtar beni

Ben istedim böyle olmasını ne yazık her şeyin tek sorumlusu benim
Ellerimin altından kayıp giderken sen kendi sukunetimden ürperdim
Tutamadım o temiz ellerini vaktiyle verdiğim bütün sözler gibi
Üstüme alsam her günahı ne farkeder şimdi o bile kurtarmaz beni

Lüzum yok artık ağlayıp sızlamaya olan oldu çoktan iş işten geçti