Şakağıma dayanmış bir ağır silah namlusu gibi yokluğun
Yüreğim ağzımda yaa çekerse o tetiği diye parmakların
Şakası da yok gibi hiç üstelik o nemrut yüzlü namussuzun
Ha durdu ha duracak kalbim başıma gelirse diye korktuğum
Haksız çıkmayı yanılmış olmayı aaah ne kadar da çok isterdim
Yine tekrar ediyor bak tarihim hep en başa dönüyor o makus talihim
Kime neyi şikayet edeyim ki yine hep kendime benim tüm sitemlerim
Bir de geçmiş karşıma gülüyor kahpe kaderim yetmezmiş gibi sanki derdim
Niye ben hep böyleyim diyecekken tam sen hiç konuşma otur sus diyor kalbim
Akılsız başım yüzünden o kadar çok çekti ki ah şu zavallı kalbim benim
Hani geçecekti üç gün sonra kalmazdı hiç acım bu da bir şey miydi
Yeni birileri girecekti hayatıma unutacaktım herşeyi
Beni ne iyi kandırmışsınız bir çocuk gibi kutlarım hepinizi
Yani ben koskoca bir aptalım yeniden hatırlattınız bak iyiki
Geri gel desen bana ya da tesadüfen karşımda görsem şu an seni
Yüzyıl öncesinde neyse yine o hep aynı hikaye
Düz bir çizgide akıp giderken ömür kendi kendine
Aşk çıkar önüne katar alıp götürür bir yerlere
Kalp kanar her sözüne ama kan kusar hep ertesinde
Gezdim gördüm şimdi ne giden ne kalan memnun
Nereye sakladın bir zamanlar bana vermek için hazırladığın o güzel sözleri
İçine mi attın hep sende aynı benim gibi yoksa sahiden unuttun mu hepsini
Lafı bile olmaz hiç çekinme bir an bile düşünme gel al bu candan istediğini
Adı bile konmamış öksüz bir hikaye nasıl olsa en nihayetinde bizimkisi
Yerine koymadım kimseyi ben hep sakladım bir zamanlar çok sevdiğim o gülüşleri
Düşünce gücüyle geri gelmiyor ki giden
Neye yarar şimdi seni her gün her an uzun uzun düşünsem
Düşünce gözden eskisi gibi sevilmiyor ki zaten
Kime sorar aşk sessizce çekip giderken usul usul bir bilsem
Üzünce tümüyle kalbi kalmıyor ki aşka güven
Kızıla çalan bir gökyüzü ve şehri saran yalnızlık örtüsü
Genzimi yakan o kör duman değil ki sensizlik işin kötüsü
Yedi kat yabancıyken şimdi çok tanıdık acının her türlüsü
Yokluğundan armağan bana bu kalbin darmadağın görüntüsü
İkiye böldüm senin için ruhumu kalbimi yetmedi parça parça ettin
Yukarıdan ayarlıydı herşey değiştiremezdim yazılanı hep öyle kandırdım kendimi yokluğunda
Olanlardan sorumlu değildik payımıza düşeni yaşadık biz kaderimize razı olduk yalnızca
Kurallar vardı hep başucumuzda ne zaman gülümsesek yüzünü asardı hemen onlar da karşımızda
Sorular kaldı şimdi bana yığınla biliyorum ki içim çok acıyacak cevaplarını duyduğumda
Aklımın hiçbirşeye ermediği o çocukluk günlerime dönesim var yine
Yaralarım bu kadar acıtmazdı içimi en sert şekilde düştüğümde bile
Acıtır içimde derinlerde bir yeri hala adın hiç rahat vermez yerli yersiz gelip aklıma
Şaşar o içimdeki terazi seni koyduğum kefe ağır basar hep eğilir ruhum o tarafa
Kanatır dizimi düşe kalka yürüdüğüm dikenli yolların onca yara bere kimin umrunda
Saklanır gururum konu sen olunca ruhumsa utanmaz bir çocuk soyunur yeniden hemen aşka
Eğdirir başımı yere o yokluğun boynumda bir urgan öylesine hoyrat öylesine buyurgan
Birikti dağ oldu içimde sustuğum ne varsa senle ilgili
Erirdi dağ olsa dağılırdı kim olsa bir duysa o sözleri
Temeli sağlamsa sarsılmaz hiç bir aşk ama sevgin hep eğreti
Üzülüp ağlasam da duymazsın bağlasam da durmazsın değil mi
Lütfedip sevme beni hiç zahmet etme hem ona bile değmem ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!