Hep derler;
Gençlik, untursun diye
Tamam, sizde bu yaşta oldunuz ama
Şimdi bir anı sadece zihninizde;
Bir yaşın hatırası.
Küçüktü dünya, seni hergün görecek kadar
Ve ne kadar yoksundu fikirlerim
Senden başkasını düşünemeyecek kadar
Gün gün ölürken göz önünde
-Ve sen bunu bilerek-
Hiç bakmadın, aşk olsun
Sustuğunda son dalga çarptı kıyıya
Son rüzgâr kurtardı kendini bulutların elinden
Ezildi ulu dağlar gök kubbenin altında
Son sesini duydu kulaklar
Son sözünü söyledi dudak
Bir beden saldı kendini boşluğa
Gittim, yanına oturdum yavaşça
Küçük gözleri uzaklara dalmış
Yüzüne vuran tuzlu suları hissetmemekteydi
Uzun saçları kırbaç misali yüzüme vurunca
Bir an onun gibi dalmış benliğimi geri çekti
Sanki ben yokmuşum gibi davranmaktaydı
Nerden bilirdim korkacağımı
Sessizliğin birden bozulup
Ölümün damarlarıma girmesiyle
Sensizliğin bu alemle bitmeyeceği fikri
Zihnimi esir alana kadar, bilir miydim
Bazen, bir sokak isminden çok
Hayatımızda önemli bir yere sahip olmasını isteriz
Huzur dediğimiz sözcüğün
Cümlelerimizde özgürce konuşabilsek
Anlamlı, kafiyeli kullanabilsek
En önemlisi nedir bilir misin
Anlıyorsan anladıklarımı
Anlarsın seni sevdiğimi
Biliyorsan bildiklerimi
Bilirsin seni sevdiğimi
Seviyorsan sevdiklerimi
O zaman bil ki ben seni
Oturup cam kenarına
Bakarmış her sabah
Kimileri aşıkder
Sevdalı bu kız
Yada nice laflar dillerde
Bilmezler ki aslında
Bir tutam aşk sür yüreğime
Şahlanayım
Sende bulayım baharı
Güneş ellerin gibi yaksın tenimi
Bakışların buz gibi dondursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!