Mucip Kına Şiirleri - Şair Mucip Kına

Eteğinde duman, zirvesinde kar
Düşmanına hasım dostlarına yar
Tüm dünyaya geniş, bir yüreğe dar

Yaylalar içinde nazlı Erzurum,
Edalı, işveli, nazlı Erzurum.

M.Emin Alper’e

Ilık bir sonbahardı ve gönlümde yürümenin tadı
En uzak hücremde ihtilal havasında
Törenler, kutlamalar
Gözlerimde intihar teşebbüsleri

Seni yazmayacağım bu hazan akşamında
Sen ki bestelenmeden gönlümde çalınansın
Çocuklar sana ölmeden önce
Seni yazsın
Seni anlasın diye boş bırakıyorum
Ve hüznüm bende kalsın

Dostlar bu gün gitme günü,
Kestiler elim ayağım
Hatırlattım diye dünü
Kestiler elim ayağım

Etmedim kimseye minnet

Bilmem söyleyecek söz var mı ben de
Dilimde tükendi sözüm Erzurum
Duvara astığım gün surat astı
Darıldı elime sazım Erzurum

Çiçekler üşüdü, bostanım yandı

Bir hayal gibisin göz kapağımda
Hasretim, sevgilim canım Erzurum
Taze gül gibi aç yanaklarımda
Nefesim, ciğerim kanım Erzurum

Uzun oldu görmeyeli türbeni

Kötürüm bir kedi gibi geçti bu sokaklardan
Uzun şafaklarını hasretle bekleyen kar
Bir namlu ucu gibi yara bırakaraktan
Bir ucundan birine deşti bu sokaklardan
En mahrem yerlerimin sıcak yaralarını.

Arayın gözlerimi her kayanın dibinde
Şahin yavrusu bakışlarımı bulun
Siz benim öksüzüm olmadan bulun beni
Nice taş duvarlarında gezinmiş
Bu şehrin en mahrem sokağında
Bulun beni.

Eylülde asiydi ilk gülmelerim
Gökkuşağı şafakla çökerdi üzerime
Hüzzamdı içimde sevgim hazandı
Bir azgın tufandı iliklerimde

Aymazdı yüreğim yollar belalı

Akşamdır ve karanlık hücrelerde duvarlar
Kimlik bunalımında, oynaşır parmakların
Ansızın gözlerinden bir yıldız doludizgin
Ansızın yüreğinden bir sevgili yakalar

Sen o zaman saatin isyanını duyarsın